V. Buch. Von der Erbschaft.
§. 575. 576.
846
einen Andern als den Vermächtnißnehmer begründet werden, indem diesem
das Eigenthum der Sache mit Vorbehalt eines dinglichen Rechts, z. B.
deducto usufructu", vermacht wird?
Anm. 1 Ueber die Bestellung eines Pfandrechts durch Vermächtniß: Dernburg
Pfandrecht I. S. 281...291. Windscheid §. 243.
2 Ueber diesen Fall des Anwachsungsrechts vgl. zu §. 556. Anm. 1. noch Heim
soeth, de usufructu accrescendo ex iure rom. Colon. 1831. Dabei gilt die Regel:
ususfructus non portioni sed homini accrescit. L. 14. §. 1. D. de exc. rei iud.
44. 2. L. 33. §. 1. D. de usufr. 7. 1. Daher: L. 10. D. h. t. 7. 2. Interdum
pars ususfructus et non habenti partem suam, sed amittenti accrescit. Nam si
ususfructus duobus fuerit legatus et alter lite contestata amiserit usumfructum,
mox et collegatarius, qui litem contestatus non erat, usumfructum amisit, partem
dimidiam duntaxat, quam amisit qui litem contestatus est adversus cum, qui se
liti obtulit, a possessore consequitur; pars enim collegatarii ipsi accrescit, non
domino proprietatis; ususfructus enim personae accrescit, etsi fuerit amissus,
vgl. Vangerow §. 554. Unger §. 71. Anm. 5.
3 Die L. 32. §. 8. cit. (not. p.) gibt bei einem ususfructus tertiae partis bono
rum legatus auf die Frage: an pecuniue, quae ex rebus divisis secundum aesti
mationem effecta est, tertia pars praestanda sit? die Entscheidung: heredis esse
electionem, utrum rerum an aestimationis usumfructum praestare vellet. Darin
ist nicht (wie Seuffert §. 632. Anm. 11. annimmt) gesagt, der Erbe könne den Legataz
dadurch abfinden, daß er ihm nach dem Betrage des Werths Renten zahlt; vielmehr
kann der letzte (gegen Caution) wie bei jedem pecuniae ususfructus die Auszahlung
der tertia pars aestimationis fordern. Verschieden davon ist das Vermächtniß der Ein
künfte von einer Sache oder einem Vermögen. L. 22. 38. D. de usu leg. 33. 2.
L. 21. pr. D. de ann leg. 33. 1. L. 120. D. de legat. I. Vgl. überhaupt noch
Bürkel Abhandl. München 1864. Nr. II. S. 85. fg.
4 So kann auch das Eigenthum, mit einem Pfandrecht zu Gunsten des Erben
bestrickt, vermacht werden.
§. 576.
H. Vermächtnisse in Beziehung auf Forderungen.
Der Erblasser kann 1) eine ihm zustehende Forderung gegen einen
Dritten oder, was dasselbe ist, dasjenige, was dieser ihm schuldig sey,
vermachen, nomen legatum '. Der Vermächtnißnehmer erhält dadurch
die Forderungsklage als utilis actio2, nebst den Acressionen". Der
Erbe ist nur verpflichtet, ihm die Geltendmachung der Forderung einzu
räumen". Das Vermächtniß gilt nur so viel, als vom Schuldner zu
erlangen ist"; es ist ganz ohne Inhalt, wenn die Forderung nicht be
gründet“, und erlischt, wenn dieselbe getilgt ist'; doch bleibt dem
» L. 1. §. 4. L. 2. 3. D. de usufr. accresc. 7. 2. L. 14. Cod. de usufr. 3. 33.
L. 18. Cod. de legat. 6. 37. b L. 34. pr. D. de legat. III. c §. 21. J. de legat. 2, 20.
L. 44. §. 6. L. 75. §. 2. L. 105. D. de legat. I. L. 10. D. de lib. leg. 34. 3. à L. 22. §. 4. D.
ad leg. Falcid. 35. 2.
• L. 75. §. 1. 2. D. de legat. I. f §. 21. J. cit. L. 75. §. 2. L. 82,
§. 5. D. l. c. L. 21. pr. §. 1. D. de lib. leg. 34. 3.