4
Dr. Eisele,
muni dividundo . . . et puto magi8 communi dividundo
iudicium quam ex conducto locum habere . . .
!. 5 § 3 de iure iur. 12, 2
Sed si quis illicitum iusiurandura detulerit... vide-
amus, an pro eo habeatur atque si iura tum non esset:
quod magis existimo dicendum.
1. 4 § 3 de in lit. iur. 12, 3
Item videndum, an possit iudex, qui detulit ius-
iurandum, non sequi id .... et magis est, ut ex magna
causa possit.
Weitere Ulpianische Fragmente, in welchen magis in dem-
selben Sinne fteht, sind 1. 12 pr. de usu et hab. (7, 8),
1. 5 pr. ad leg. Aquil. (9, 2); 1. 6 § 2 comm. div. .(10, 3);
1. 38 de evict. (21, 2); 1. 25 de fideiuss. (46, 1).
Aber auch wo magis in anderer Bedeutung vorkommt,
ist es doch immer Adverbium; daß es, wie Zitelmann bei
unserer Stelle will, substantivisch gebraucht würde, so daß
„mehr" als Accusativ oder Nominativ zu denken wäre (---- ein
mehreres seil, sage ich, oder ist zu sagen), ist ganz unmöglich.
Allerdings hat Schütze (S. 440 Note 14) dafür Beweis
angetreten, daß magis auch so vorkomme, indem er sich aus
folgende Stellen beruft:
1. 10 de statu hom. (1, 5) Ulp.
Quaeritur, hermaphroditum cui comparamus (com-
paremus?). et magis putd, eius sexus aestimandum, qtli
in eo praevalet.
1. 14 § 1 comm. div, (10, 3) Paul
Impendia autem . , . afi. . » aequitate ipsius iudicii
retinere possim bonsidebdhduin e&t. qiiod quidem
magis pütöj quid boiläö fidei iüdieiühi esi communi
dividütidö.