PETRVS
Aloysius, Alexãdri Farnesij (qui postea ad Pontificatum euectus, Pauli tertij nomine innotuit) filius, opera parentis Parmę & Placentiae Principatũ consequutus, cùm immodico Placentinae vrbis exornandae studio, edixisset ditionis suae Comitibus, caeteraeq́; nobilitati, in eam vsq; diem in villis suis ca stellísve agere assuetis, vt Placentiam domicilium suum transferrent: aegrè id illis ferentibus (vt pote qui sub Pontificum imperio, summae semper libertati assueuerant) nonnullos non infimae autoritatis, qui imperium suũ detrectabant, exilio mulctauit, bonáq; eorũ fisco adiudicauit. Qua occasione irritatis nobilium animis, illorum coniuratione circũuentus, in arce Placentina multis vulneribus obtruncatur: mortuíque corpus in publicum protractũ, cõcursu plebis foedè discerpitur, anno nostrae salutis 1547.
HIERONIMA
Vrsina, Romanę castitatis matrona, vni cúmq; vittutis omnis exemplar, Petro Aloysio nupsit, Alexandri Farnesij (qui postea Pontifex creatus, Pauli Tertij nomen adsciuit) filio: cui pręter Victoriam filiam, Vrbinatium Duci iam elocatam, quatuor liberos mares peperit, totidem aetatis nostrae lumina: quorũ duos hodie omni disciplinarum genere ornatissimos, rarissimo exemplo, in Cardinaliũ ordinem videmus cooptatos, Alexandrũ nimirum, & Raynutiũ Farnesios, ambos amplissimo legatorum munere, illum apud Auenionenses, hunc in Flaminia fungẽtes. E reliquis duobus, Octauius Parmẽsiũ Dux, militaris gloria imprimis illustris, & Caroli quinti gener, remotissimos orbis Christiani angulos nominis sui splendore impleuit. Horatius verò Castri Dux, generosi animi iuuenis, & in adeũdis periculis prorsus intrepidus, hoc ipso anno incredibili apparatu, Henrici Regis filiã cõiugẽ sibi adsciuit: nemini fortitudinis gloria cessurus, nisi nimia hominis virtus, ad manifesta peri cula incautius impulsum, praematura nece eũ nobis praeripuisset.