FRIDERICVS , secundus huius nominis, deturbato Othone quarto, imperat anno mundi 5173. à Christo nato 1211. Viguere in hoc principe corporis animíq; dotes, auo simillimus Aenobarbo, militaris laudis appetẽtiss. fuit: Graecã, Latinã, Ger manicam & Saracenicam linguã calluit: bonarũ artiũ disciplinas promouit: Sed has virtutes animi calliditas ac perfidia, et in Guel phũ nomen saeuitia, neq; nõ in Põtifices odiũ obscurarunt. Guel phos ac Gibellinos, perniciossima Italiae nomina, primus inuexit: hi Imperatori, illi Papae fauebãt. Mediolanẽses, qui stabant à Põtifice, vicit. A Papa Innocẽtio quarto, imperio priuatur, ac excõmunicatur. Henricus Thuringiae, dictus Lanthgrauius, Imperator dicitur: bona Italiae pars in Fridericum armatur: Parma ei adimitur: Victoria quoq;, vrbs quam condiderat, & multis orna mentis decorarat, diripitur. Hic Ierosolymã profectus, ita negotium confecit, vt à Sultano non solùm Ierosolyma, sed & multae aliae vrbes ei sint redditae, coronatúsq; est Ierosolymae, quam mu niuit, & Ioppen item aduersus hostium vim. Panormum prosectus, Manfredi filij nothi dolo necatur: sunt qui veneno extinctũ scribunt, cõscio Pontifice. imperauit an. 35. Vide Egn. li. 3. & Carionem li. 3. & Chr. Phry.
    IOLE Ioannis Ierosolymorum Regis filia, nupsit huic Friderico secundo, cui pater in dotem omne ius in Ierosolymae regnum dedit. inde etiam hodie Siciliae Reges, Ierosolymitanos se Reges vocitant: Nam erat Fridericus Siciliae Rex, & Sueuiae Dux. Ex hac vxore filium nomine Conradũ sustulit Fridericus, quem regnorum haeredem reliquit: & Manfredum nothum Tarentinum principem instituit. Aemyl. li. 7. Blon. li. 7. deca. 2.