270.

    HLVDOVICVS .II. Regni Imperijq́; consors à patre effectus est anno Christi octingẽtesimo quadragesimo tertio, missusq́; cum ingenti hominum multitudine. Adolescens aũt rerum successu elatus, cuncta paβim in itinere caedibus, direptionib atq; incendiis Romam vsq; vastabat. Hîc religiosi omnes ad primum miliare huic Tyranno obuiam cum crucibus ac sacris vexillis procedebant, deducebantq́; ipsum Romam canentes: benedictus qui venit in nomine Domini Osanna in excelsis. Pontifex ipsum collo amplexus osculabatur. Hac vrbanitate atq; humanitate ferox iste animus paulò trãquillior humaniorq́; effectus est. Praecludebat illi Pontifex vniuersas Ecclesias, aditũ in eas inquiens minimè ipsi patêre, nisi tan [?] amicus & pacificus ingredi vellet. Quod huic Hludouicus facilè promittebat. Tum extemplò à Pontifice Sergio .II. Italiae Rex inunctus ac diademate Imperiali coronatus est, ad quae festa cuncti venerũt Italiae Principes atq; Antistites. Et sic quidem cuncta vndiq; laetitia perstrepebãt, vt vniuersis caesis arboribus, fructibus, armentisq́; ex iis publicè omnibus epulas parauerint. Principes optabant vti Hlotarij patris nomine ipsum Romani inaugurarẽt, sed id Pontifex haudqua [?] admittebat, satis esse inquiens eos semel seniori Imperatori iurasse. Mox Hlotarius Imperator senior alterum suum filium etiam Hlotarium appellatũ Aquisgrani in locum suum constituit, profectusq́; est omni vi Romã, quòd audierat Pontificẽ iratum conari Imperium ab Germanis rursum in Orientẽ transferre. Verùm Pontifex excusabat se, & qui nunciauerunt, tan [?] delatores falsi obtruncabantur, ita vt hinc Pontifex Imperatorq́; conciliati sint. Hlotarius vbi iam multis annis cum duobus filiis Imperium administrasset, reuersus est ad Hlotarium filium in Germaniam, cui omnem vim potentiamq́; tradidit, ac Imperij gladio deposito tonsus monasteriũ ingressus est & Prumiae in coenobio obiit. Deinde rursum Italiam Turcae ingreβi Tusciam inuaserunt, veneruntq́; iterũ
Margin note:

Roma secũdò à Turcis deuastatur.
Romam. Proinde quia in primo conflictu praeter suburbium obtinere nihil potuerunt, idipsum miris modis deuastarunt, & iam secundò ex Basilica Diui Petri stabulum equorum confecerunt. Eradebant, quaecunq; erat in pariete pictura: altaria, imaginesq́; vniuersas deijciebant cuncta ferro flammaq́; vastantes, ac spoliis onusti etiam deinceps petebant. Pontifex verò & Hludouicus Imperator Turcas collecto exercitu insecuti sunt ac fuderunt: partẽ ceperunt, partem verò portis affixerũt, quò hostibus magis essent terrori: reliqui deniq; Turcae profecti sunt Neapolim atque in Calabriam, vbi itidẽ cuncta sunt depopulati. Pontifex nolebat vt ita deinceps Ecclesia hostibus ac Tyrannis vndiq; pateret, ideoq́; D. Petri Basilicae fortia moenia circũdedit. Cuius rei gratia multa ei dona vectigaliaq́; ambo Imperatores concedebant. Non multò autẽ pòst Turcae tertiò Italiam inuaserunt, sed ab Hludouico & Hlotario eius fratre hinc facilè repulsi sunt. Vniuersam etiam hi Apuleiam & Campaniam ab Turcarũ armis repurgarunt. Sic & Sclauos vicerunt, eorumq́; Principi oculos effoderunt. Hlotarius duas volebat ducere vxores, alioqui priorem ab se velle abdicare dicebat. Hac de causa Pontifex Adrianus secundus ipsum anathemate feriit. Quod adeò commouit Hlotarium vt reuocata priori vxore concubinã mox praeter illam habuerit, quae nec ab eo nisi morte diuelli potuit. Pontifex ipsum accersibat Romam, & post multas admonitiones nequic [?] se laborare considerans rursus ipsum excõmunicauit. Hlotarius excõmunicatus Roma exceβit, ac Placentiae in Longobardia vita
Margin note:

Prodigia horrẽda venturae calamitatis.
functus est. Horribilia sanè hac tempestate prodigia apparuerunt. In Longobardia cruenta pluuia cecidit diebus tribus totidemq́; noctibus continuis. Hoc etiam tempore vniuersa Gallia oppleta est locustis, quae sex habebant alas totidemq́; pedes, atq; in iis vngues duos vel quouis saxo duriores. Hae circulatim terras contegebant spacio quatuor miliarium. Sursum autem deorsumq́; simul volitabant, ac deuastabant herbas, arbores & omnis generis fructus ad mare vsq; Oceanum. Tum exorto Euro eas vnico impetu in Mare egit. Et quum easdem Mare rursum ad littora pellebat, ita earum foetore aër infectus est, vt in Gallia plusquam tertia pars hominũ ex peste obierit. Sed prodigium hoc omen duntaxat futurae erat calamitatis, quam, vt mox audies, Imperium Romanũ passum est. Hludouicus Imperator post [?] iam diu solus post obitum fratris Imperasset Italiamq́; tranquillam reddidisset, sine haerede masculo vita deceβit. Verùm eius patrui Ludouicus Rex Germanicus ac Carolus Caluus Rex Galliae etiamnum in viuis agebant.