27
DINAPOLI.
Dum mea sape tamen mors cantetur, & ortus
Nec grave sit nasci, nec mihi sape mori.
LATOMI.
Dum vacat, & terras quoties petit illa tonantis
Mater, virgineo, sed nec honore carens :
inceri ad tumulum properat visum, virescant
Candida cum rurilis lilia sparsa rosis.
iuum dein laticem, dein altera munera flores,
Fundit, & arrepta sic canit Orsa lyra;
Jonscie viue mei falix Sincere pudoris,
Atque idem Partus conscie vine mei.
Vamque ego quo sacrum secretum teste peregi.
Hunc quoque tu testem carminis huius habes.
Esto, ventris onus fuerit sine pondere pondus,
Dum celebres pondus sustinuisse velim.
Tradotto da Incerto.
Qual hor auien che da stellanti Giri
Scenda colei, che'l diuin sposo Horcole
Vergine, e'l Figlio, a la marmorea mole
Del secondo Maron par ch'ella miri,
E quiui lieta celeste aura spiri,
Ea primi sparsi fior, gigli, e viole
Noue,e ſacre onde asperga, e'n tai parole
La nobil cetra, e'l gran Titiro ammiri.
O cui del parto il virginal profondo
Arcano aprisse, e si piacque il lodarmi,
C'hor ne godi la sù degni trofei,
Ben'io soſtenni, e mi fu lieue il pondo,
Pur, al concento de'tuoi sacri carmi
Sofferto volentier graue l'haurei.