718
C. PLINII SECVNpI
3 in notam quandam pudoremque vertifsent. Obstat
verecundia, quo minus percenleamus, quo utrum
que noîtrum testimonio ornaris: ut amore recti,
amore reipublicae, prifcis illis confulibus aequa
4 veris. Merito nec ne, neutram in partem decer
nere audeamus; quia nec fas est, affirmationi
tuae derogare, et onerosum confiteri, vera esse,
quae de nobis, praesertim tam magnifica, dixisti.
5 Tu tamen dignus es, qui eos confules facias, de
quibus pollis ista praedicare. Tribuas veniam,
quod inter haec benéficia tua gratillimum est
nobis, quod nos rurfus collegas esse voluisti.
6 Ita caritas mutua, ita congruens tenor vitae, ita
una eademque ratio propositi postulabat: cuius
ea vis, ut morum fimilitudo concordiae nostrae
gloriam minuat, ac perinde fit mirum, si alter
7 noſtrum a collega, ac fi a feiplo disfentiat. Non
ergo temporarium et fubitum est, quod uterque
collegae consulatu, tamquam iterum fuo gaudet;
nisi quod tamen, qui rursus confules fiunt, bis
quidem, sed temporibus diversis obligantur: nos
duos confulatus accipimus fimul, fimul gerimus,
alterque in altero consules, sed iterum et pariter
fumus.
XCII. Illud vero quam infigne, quod no
bis praefectis aerario confulatum ante, quam fuc
cefforem dedisti! Aucta est dignitas dignitate :
neque continuatus tantum, sed geminatus est ho
nor, finemque potestatis alterius, tamquam parum
4 onerosum) Pudorem no
iane, consilio, et praevia delibe
ſtrum onerat. Sic 78, 6. onerosa
ratione ita institutum. In sequen
erit modestiae etc. G.
tibus documenta ſunt aetatis Pli
nianae, qua ingenii laudem ha
6 gloriam minuat) Mirum
bebat, ex rebus utcunque miris
enim non est, si homines simil
aut repugnantibus acumina et
limis moribus et consiliis inter se
argutias captare. E.
concordant. E.
7 temporarium et subitum)
XCII, 1 potestatis alterius)
non casu quodam et fortuito fa¬ Suspicor potestatis altera alte
ctum est, ut uterque iterum col¬ rius. Quam facile potuerit alte
legae effemus, sed scil. tuo, Tra- ra excidere, nemo non videt. S.
