696 
C. FLINII SECVNDI 
lacrymas : at fenatus faepe viderunt. Onerasti 
futuros principes : sed et posteros noîtros. Nam 
et hi a principibus fuis exigent, ut eadem audi 
re mereantur: et illi, quod non audiant, in 
dignabuntur. 
LXXIV. Nihil magis poslum proprie dice 
re, quam quod dictum est a cuncto senatu : o TE 
FELICEM! Quod quum diceremus, non opes tuas, 
fed animum mirabamur. Est enim demum vera 
afelicitas, felicitate dignum videri. Sed cum mul 
ta illo die dicta funt fapienter et graviter, tum 
vel inprimis hoc, CREDE NOBIS, CREDE TIBI. Ma 
gna hoc fiducia noſtri, maiore tamen tui diximus. 
Alius enim fortafle, alium, ipsum se nemo dece 
perit. Introfpiciat modo vitam, leque, quid me 
Zreatur, interroget.. Proinde dabat vocibus no 
stris fidem apud optimum principem, quod apud 
malos detrahebat. Quamvis enim faceremus, quae 
amantes folent: illi tamen, non amari se, crede 
4 bant fibi. Super haec precati fumus, ut SIC TE 
AMARENT II, еароуи rr oS. Quis hoc 
aut de fe, aut principi diceret mediocriter aman 
ti? Pro nobis ipfis quidem haec fuit fumma vo 
locis ftatuendum, ne Plinium, ut 
TvgoUoa, nad ur noosdegonéiy rô 
fere fit, temere reprehendas. S. 
VO, dnas st, na ddxros, 
Onerafti) Vid. ad 24, 1. G. 
xcil Uno TOU xoAaxSvovTos dvahe 
pofteros) non omnino poste 
ros. G. 
ros, led Jfenatores temporum 
credebant sibi) ita sibi suae 
futurorum. Vid. Perizon. Anim. 
indignitatis conscii erant, ut in 
Hiftor. p. 254. f. ubi de hoc 
telligerent, se, quamvis nobis amo 
ipfo Plinii loco agit. S. 
rem nostrum iis offerentibus, ta 
LXXIV, 1 diceremus) 
Bene 
men non amari. Sic conscientia 
habet, nec opus cum I. A. Erne 
fidem vocibus nostris apud eos 
ſtio corrigere dicebamus. S. 
detrahebat. E. 
animum mirabamur) Felici 
4 Quis hoc — amanti?) Hoe 
tate dignum, felicitatis capacem : 
membrum non loco politum te 
huc referuntur proxima, 
nebrarum aliquid orationi offu 
enim — videri. G. 
difse puto; reponendum polt al 
3 dabat —fidem) i. e. faciebat 
teram formulam, Nos sic ama 
rara significatione : loquitur au 
rent Dii, quomodo tu, scil. nos 
tem de conscientia principis. Di 
amas. Nam sic demum recte 
vine Plutarchus de discr. adulat. 
infertur, Quis hoc posterius de 
u. 129. H otxodey xgios Cvrag 
fe; aut utrumque hoc principi