425 
EPIST. XIV. 
sed nihil refert) post quaestionem supplicio libe 
randos, alius in infulam relegandos, alius morte 
puniendos arbitrabatur. Quarum fententiarum 
tanta diverfitas erat, ut non possent esle, nifi fin 
gulae. Quid enim commune habet, occidere et 15 
relegare ? Non hercule magis, quam relegare et 
abfolvere: quamquam propior aliquanto est fen 
tentiae relegantis, quae abfolverit, quam quae 
occiderit; utraque enim ex illis vitam relinquit, 
haec adimit: quum interim et qui morte punie 
bant, et qui relegabant, una fedebant, et tempo 
raria fimulatione concordiae discordiam differe 
bant. Ego postulabam, ut tribus fententiis con-14 
ſtaret fuus numerus, nec se brevibus induciis duae. 
iungerent. Exigebam ergo, ut, qui capitali sup 
plicio adficiendos putabant, discederent a rele 
gante, nec interim contra abfolventes mox dis 
fenfuri congregarentur, quia parvulum referret, 
an idem displiceret, quibus non idem placuisset. 
Illud etiam mihi permirum videbatur, eum qui- 15 
dem, qui libertos relegandos, fervos supplicio 
adficiendos cenfuiffet, coactum esse dividere fen 
tentiam; hunc autem, qui libertos morte multa 
ret, cum relegante numerari. Nam fi oportuisset 
dividi fententiam unius, quia res duas compre 
hendebat, non reperiebam, quemadmodum posset 
iungi fententia duorum tam diversa cenfentium. 
Atque adeo permitte mihi, fic apud te tanquam 16 
ibi; sic peracta re, tanquam adhuc integra, ra 
tionem iudicii mei reddere : quaeque tunc car 
his, quae lequuntur, apparet, 
conveniebant, quod utique di 
omnino Plinium in ea fuisse sen 
cerent fervos efse puniendos; 
dissidebant de genere poenae. 
tentia, servos esse absolvendos. G. 
Sed sic temporaria illa concordia 
Id iam nunc apparet, non de 
superabant mitem illam absol 
mum ex fequentibus. S. 
ventium sententiam. G. 
13 absolverit — occiderit 
Immo absolvit — occidit: fic 
15 dividere sententiam) Redi 
que Cortius cum Gierigio. S. 
ad ea, quae f. 6. hac de re dixi 
una Jedebant) Nempe in hoc mus. G.