EPIST. V. 
non minora flagitia commiserat, quam sub Nerone, 
sed tectiora. Coepit vereri, ne fibi irascerer: nec 
fallebatur; iraſcebar. Rustici Aruleni periculum z 
foverat, exsultaverat morte : adeo ut librum recita 
ret publicaretque, in quo Rusticum infectatur, atque 
etiam Stoicorum Amiam appellat. Adiicit Vitel 
liana cicatrice stigmosum. Agnoscis eloquentiam 3 
Reguli. Lacerat Herennium Senecionem, tam in 
temperanter quidem, ut dixerit er Metius Carus, 
Quid tibi cum meis mortuis? numquid ego aut 
Crasso aut Camerino molestus Jum? quos ille fub 
Nerone accusaverat. Haec me Regulus dolenter4 
tulifse credebat, ideoque etiam, quum recitaret 
librum, non adhibuerat. Praeterea reminisceba 
tur, quam capitaliter ipsum me apud centumviros 
laceffiffet. Aderam Arionillae, Timonis uxori, ro-5 
gatu Aruleni Rustici. Regulus contra. Nitebamur 
nos in parte cauſlae ſententia Metii Modeſti, optimi 
viri: is tunc in exfilio erat, a Domitiano relegatus. 
Ecce tibi Regulus, Quaero, inquit, Secunde, quid 
de Modesto Jentias. Vides, quod periculum, fi 
respondifsem, bene: quod flagitium, fi, male. 
Non possum dicere aliud tunc mihi, quam deos ad 
rius coque scriptum vidit, ut in 
V, 2 Vitelliana cicatrice) 
Medic. pro eo eo quod scri 
Praetor cum esset Vitellii ad Ve 
phit. H. 
ſpaſianum miſſus, vulneratus eſt 
Verillime Heulingerus: nihil 
Rusticus. Vid. Tac. Hilt. 3, 80. 
profecto frequentius confulione 
Hoc ignominiae imputat Regulus 
vocularum que et quod. Cete 
viro optimo, et officium functo; 
rum Cortius eoque iure adscivit. 
ac ſervili ſtigmati comparat ho 
Etiam alibi haec particulae eo 
neſtam cicatricem. G. 
lignificatio librariis fraudi fuit. 
3 eloquentiam Reguli) fcil. illis 
Cf. Drakenb. ad Liv. I, 11, 8. S. 
conviciorum fordibus excellen 
5 Nitebamur nos) Cellarius et 
tem. cf. Epilt. 4, 7. 4. E. 
Geſnerus cur vocabulo nos uncos 
Herennium Senecionem) Quem 
adhibuerint, ignoro. Igitur dele 
Metio Caro accufante interfece 
vi. S. 
rat Domitianus. Vid. 7, 19. Con 
is tunc in exsilio erat) Rom. 
tra Regulo delatore perierat Craf 
is tum in exsilio erat. H. 
sus, de quo Tac. H. 1, 48, 2; 
Confusionis huius exempla 
et Camerinus, Tac. A. 13, 52, 
ubivis reperias. S. 
1. G. 
deos adfuisse) verba mihi quasi 
4ideoque — adhibuerat) Rom. 
ab aliquo deo, vel bono genio 
eo quod etiam, cum recitaret 
suppeditata esfe. E. 
librum, non adhibuernt. Libra¬