P. MELANCHTH.
beam neminem: ſed harum artium
mentio
mẽtio ſem-
per memoriam mihi tui renouat, cuius rei te-
ſtem habes virum optimum, Iacobum Mili-
chium: qui quoniam has artes hîc docet, mul-
tum de eis confabulatur, quo in ſermone te
quoque complecti ſolemus.
Nemo itaque fuit, ad quem potius de his ar-
tibus
ſcriberem
ſcriberẽ, quàm ad te, vt intelligeres nos
cum
cũ
ipſis
recordationem
recordationẽ tuę amicitiæ
coniungere
coniũgere.
Quam
Quã
quam extant & publica
quædam
quædã
monumenta
monumẽta tua,
quæ nos de tuis virtutibus atque pulcherrimis
ſtudiis
admonent
admonẽt. Habemus enim
Ariſtotelem
Ariſtotelẽ tuo
beneficio
emendatiorem
emendatiorẽ ac
nitidiorem
nitidiorẽ,
quem
quẽ ſcis me
valde mirari, amare, atque colere. Sed nunc ma-
gis amo,
poſtquam
poſtquã habeo in veſtibulo
operum
operũ eius
nomen hominis amiciſsimi
aſſcriptum
aſſcriptũ.
Vtinam
Vtinã ve-
rò contingat mihi aliquando
otium
otiũ ad hunc au-
ctorem illuſtrandum, atque ornandum, quem-
admodum tu inſtituiſti magna cum laude fa-
cere! Accipio enim te libros aliquot longè fœli-
cius enarraſſe, quàm ſolebant iſti, qui paulò an-
te hanc ætatem, non
natiuam
natiuã Ariſtotelis faciem,
ſed vix exiguam
vmbram
vmbrã nobis oſtendebant, nec
tradebant philoſophiam, hoc eſt, ſapienter di-
cendi & iudicandi ſcientiam, ſed hanc oppreſ-
ſerant otioſis & inanibus argutiis, quæ nihil ad
iudicandum de ciuilibus, aut aliis magnis rebus
proderant. Sed hæc aliàs. Bene vale. VVitem-
bergæ, menſe Auguſto. # 1540.
