46. SCHOLION VINETI.

Hanc diei naturalis & artificialis appellationem definitio-
némque nouam & barbaram ſemper credidi, quiſquis eam pri-
m{us} nobis tradiderit. Si Plinij, Gellij, Macrobij, Cenſorini, &
multorum aliorum veterum Latinorum libros hi homines le-
giſſent paulò diligenti{us}, ſuis dieb{us} maximè propria & La-
tina vocabula inueniſſent. Cenſorini ponemus verba in eorum
gratiam, quibus copia librorum non ſemper ſuppetit.

Supereſt pauca de die dicere, quæ, vt menſis aut ann{us}, partim

naturalis, partim ciuilis eſt. N atur alis dies eſt tempus ab exo-
riente Sole ad Solis occaſum, cuius contrarium cõtrarium tempus est nox, ab

occaſu Solis ad ortum. Ciuilis autem dies vocatur tempus, quod

fit vno cœli circumactu, quo dies verus & nox continetur, vt

cùm dicimus aliquem dies triginta tantùm vixiſſe. Hæc ille in
libro de die natali. Græci autem, quib{us} νὺξ nox, & dies ἡμί [?] ρα
dicitur, ſic ſuam hemeram, vt Latini ſuum diem vſurpant: &
cùm diem, quem Cenſorin{us} ciuilem deſcripſit, certi{us} deſignare
volunt volũt, diem & noctem noctẽ dicunt, quemadmodum quemadmodũ & Latini quoque quoq; , in-
terdum vt re, ſic compoſito cõpoſito nomine νυχθήμερον, quaſi dic{as}, no-
ctidium: quod nychthemeri verbum antè legeram in ſecunda
Pauli ad Corinthios epiſtola, quam quã in magna Syntaxi Ptolemæi.

In ſphæra igitur recta, cùm horizon ſphæræ
rectæ tranſeat trãſeat per polos mundi mũdi, diuidit omnes cir-
culos iſtos in partes æquales. Vnde tanti ſunt ar-