P. MELANCHTH. runt: qui ſi attigiſſent hanc doctrinam doctrinã, manifeſta
Dei veſtigia in natura deprehendiſſent, quibus
animaduerſis coacti eſſent fateri mente aliqua
hanc rerum vniuerſitatem vniuerſitatẽ & conditam eſſe, & gu
bernari. Sed ſi quis etiam auctoritatem requirit
ex ſacris literis, quæ hæc ſtudia commendet, ha
bet in Geneſi teſtimonium grauiſsimum grauiſsimũ, vbi ſcri
ptum eſt, Erunt in ſigna, tempora tẽpora, dies, & annos. Quomodo autem conficiet cõficiet nobis ſol annos, niſi
obſeruato circulo, deſcriptis ſpatiis atque atq; inter-
uallis curſus ac temporum? Quare cœleſtis illa
vox hortatur nos ad obſeruandos cœleſtium cœleſtiũ cor- porum cor-porũ motus? Quid commemorarem commemorarẽ vtilitates pu
blicas? qualis futura eſſet hominum vita, ſi non
haberemus deſcriptam deſcriptã temporum rationem rationẽ? ſi non
haberemus in hiſtoria aut rebus gerendis gerẽdis anno-
rum numerum? Plus quàm barbaries, imò bel-
luarum vita fuerit, nullam noſſe antiquitatis ſe-
riem, nullum temporum temporũ ordinem in præſentibus
negotiis conſtituere poſſe. In tanta inſcitia neque neq; religio vlla, neque ciuilis ſtatus retineri poſſet. Cùm igitur & natura nos exuſcitet, & hortentur hortẽtur
diuina oracula (quan quam ille etiam naturę ſen
ſus, diuinus quidam quidã afflatus, & quædam quaſi Dei
vox eſt) & magnitudo vtilitatum inuitet ad hanc hãc
doctrinam, diligenter diligẽter eam colere ſtudioſi adole-
ſcentes debent. Atque in hac re patrię laudibus
etiam moueri eos conuenit, quia hæc doctrina
cùm aliquot ſęculisſine honore iacuiſſet, nuper
in Germania refloruit, reſtituta à duobus ſum-
mis viris, Purbachio & Regiomontano, quo-