P. MELANCHTH. genium debet habere liber, inquit Martiali: ſed
talis genius non contingit operibus, quæ nullam nullã
habent vtilitatis commendationem cõmendationem. Cùm autem
hic libellus tot ſæculis, in omnibus ſcholis in tan- ta tã-ta varietate iudiciorum genios habuerit propi-
tios, neceſſe eſt eum rebus optimis refertum refertũ eſſe. Videmus enim pauciſsima ſcripta vetuſtatem vetuſtatẽ fer
re, præſertim in ſcholis, vbi moroſiſsimè iudi-
cari ſolet. At hic libellus multis iam ſæculis ma-
xima cum approbatione doctorum doctorũ omnium omniũ legi-
tur. Quare & nos curemus eum per manus ac-
ceptum à maioribus tradere poſteris, & tanquam tanquã
opus publicum publicũ communibus cõmunibus ſtudiis conſeruemus cõſeruemus,
vt in ſcholis aditum iuuenibus ad pulcherrimas
artes, quarum elementa tradit, oſtendat oſtẽdat. Nam ſi
exiſtimamus illarum illarũ artium cognitionem cognitionẽ vtilem vtilẽ in
vita eſſe, magnopere nobis hęc monumenta con cõ
ſeruanda ſunt, quæ aditum ad eas patefaciunt. Quis eſt autem autẽ tam ferreus, tam ſine ſenſu vllo,
vt non aliquando ſuſpiciens cœlum, & pulcher
rima in eo lumina intuens intuẽs, admiretur tam varias
vices, quæ motibus conficiuntur cõficiũtur: nec cupias quaſi
veſtigia illorum illorũ motuum motuũ, videlicet certam rationem rationẽ
diuinitus oſtenſam oſtẽſam cognoſcere? Neque enim res
tam variæ, támque procul poſitæ, aut inquiſitæ
eſſent, aut acie ingenij humani perſpectæ, niſi
Deus ſtudia quorundam ſummorum ſummorũ virorum &
excitâſſet & prouexiſſet. Itaque cùm ducat ho-
mines natura ad has artes, prorſus humana men- te mẽ-te carere iudicandi ſunt, qui pulchritudine illa-
rum rerum rerũ, & cognitionis ſuauitate nihil afficiũ-