HYDRODYNAMICÆ poſſunt, velocitate conſtanter effluerent, non excederet earum quantitas poſt
tempus infinitum quantitatem pro eodem tempore theoriæ reſpondentem, niſi
parvula quantitate, quæ in prino caſu exprimitur per {2mmN/mm - nn} log. 2. & in
ſecundo per {aN/n} log. 2. Atque ſi loco temporis infiniti ſumas tempus tantum
aliquot ſcrupulorum ſecundorum, idem theorema proxime locum habebit; ita
ut ſi v. gr. poſt decem prima minuta ſecunda effluxerit quantitas Q, effluxura
fere ſit totidem minutis ſecundis proxime ſequentibus Q + {2mmN/mmn - n ³ } log. 2. vel
in altero caſu Q + {2N/n} log. 2.

87. Scholium.

§. 17. Ad theoriam hacte [?] nus expoſitam pertine [?] t etiam motus aquarum per
ſiphones. Indicat autem theoria, poſſe ſiphonis axem utcunque inflecti, ne-
que inde motum aquarum deturbatum iri, modo altitudo ſuperficiei aqueæ ſu-
pra orificium effluxus eadem maneat; cum præterea aquæductus, ſiphones
aut diabetæ hujuſcemodique vaſa alia ſoleant eſſe cylindrica erit ut monui §. 13. quoties id contingit, ponendum N = {nn/m} b, intelligendo per b longitu-
dinem canalis aut ſiphonis: in formulis quoque paragraphorum 14, 15, & 16,
erunt quantitates ſic interpretandæ, ubi de temporibus quæſtio eſt, ut 2 γ √ A
repræſentet tempus quod corpus impendit in deſcenſum per altitudinem ver-
ticalem A à quiete cœptum.

Cæterum, ut dixi paſſim, nihil indicat ſingulare theoria hujus ſectionis,
quod ſub ſenſus cadat, niſi in aquæ ductibus admodum longis, ad horizonta-
lem valde obliquis & orificium non admodum ſtrictum habentibus; hæctria
enim concurrunt ad retardandas ſicque notabiles efficiendas accelerationes,
quarum menſuræ potiſſimum theoriam commendant.

Eſt tamen & in his circumſtantiis medium aliquod obſervandum, ne
impedimenta ab adhæſione aquæ oriunda nimia ſint

Quod attinet ad affuſionem aquarum, mihi viſus ſum animadvertere, ſi