HYDRODYNAMICÆ
ſent, dixi non poſſe tantillam aquæ quantitatem ſe ab aqua ſubſequente ſepa-
rare ob mutuam aquearum particularum attractionem ſeu adhæſionem.
65.
Experimentum 10.
Quum vero aquæ ex vaſe ampliſſimo per tubum vaſi horizontaliter in-
ſertum effluebant, obſervavi priusquam vena effluens jactum formaret, ma-
ximum o m Q (vid. Fig. 19,) ſat notabilem aquæ quantitatem in tabulam ho-
rizontalem ſubjectam delabi mediam inter P. & Q. eo majorem eſſe hanc quan-
titatem quo longior eſt tubus G N & quo magis verſus N divergit, ac deni-
que inæqualiter aquam illam diſtribui, multo copioſius ſcilicet decidere in
locum, qui eſt remotior à puncto P, quam qui eidem eſt propior; Ratio-
ne autem temporis, quo omnes iſtæ mutationes fiunt, vidi illud breviſſimum
eſſe, & tale ut ejus menſura percipi non poſſet.
Omnia iſta phænomena ex aſſe ſatisfaciunt propoſitionibus, quas dedi-
mus à paragrapho undecimo usque ad finem ſectionis. Menſuræ autem ibi-
dem exhibitæ experimentis recte confirmari non poſſunt, præſertim illæ,
quæ §, §. 15. 16. & 17. indicatæ ſunt, ubi ſcilicet formulæ communicantur,
quæ exprimant quantitatem aquæ effluentis, dum à quiete maximus fit ja-
ctus: ratio eſt primò, quod primæ guttulæ quæ prope punctum P in tabu-
lam decidere deberent ab aqua ſubſequente non libere ſe ſeparent; ſecundo,
quod aquæ quantitas venæ O Q proxima (quæ quidem maximam vi ipſius
theoriæ partem conſtituit) intercipi non queat, & denique, quod motus
aquarum per tubos admodum tetardari ſolet, ab impedimentis extrinſecis,
imprimis ſi tubi divergant, atque ſic motus realis ſit admodum diverſus à
motu quem aquæ habituræ eſſent, remotis omnibus impedimentis. Reli-
quæ menſuræ à nobis indicatæ paucioribus iisque minoris momenti difficnl-
tatibus ſunt ſubjectæ; continentur autem §. 20. & exprimunt potiſſimum aquæ
quantitatem, quæ à primo motus puncto effluit, dum aqua datum velocita-
tis gradum attingit.
Quamvis ob rationes modo dictas, præſertim in caſu tuborum diver-
gentium perfectus conſenſus theoriæ cum experimentis minime expectari
poſſit, talem tamen expertus fui ſucceſſum, ut facile intellexerim integrum
futurum fuiſſe conſenſum ſi impedimenta omnia una cum aquearum parti-
