117 
LIBER VI. PRAEFATIO. 
Non minus poêtae, qui antiquas comoedias graece 
scripserunt, easdem sententias versibus in scena 
pronunciaverunt, ut Eucrates, Chionides, Aristopha¬ 
nes, maxime etiam cum his Alexis, qui Athenienses 
ait ideo oportere laudari, quod omnium Graecorum 
leges cogunt parentes ali à liberis, Atheniensium non 
omnes, nisi eos, qui liberos artibus erudissent. 
Omnia enim munera a fortuna cum dantur, ab ea fa¬ 
cillime adimuntur; disciplinae vero coniunctae cum 
animis nullo tempore deficiunt, sed permanent sta¬ 
biliter ad summum exitum vitae. 4. Itaque ego ma¬ 
ximas infinitasque parentibus ago atque habeo gra¬ 
tias, quod Atheniensium legem probantes me arte 
erudiendum curaverunt, et ea, quae non potest esse 
probata sine literatura encyclioque doctrinarum 
omnium disciplina. Cum ergo et parentum cura et 
praeceptorum doctrinis auctas haberem copias disci¬ 
plinarum, philologis et philotechnis rebus commen¬ 
tariorumque scripturis me delectans, eas possessio¬ 
nes animo paravi, e quibus haec est fructuum sum¬ 
ma; nullam plus habendi esse necessitatem, eamque 
esse proprietatem divitiarum maxime, nihil deside¬ 
rare. Sed forte nonnulli haec levia iudicantes pu¬ 
tant, eos esse tantum sapientes, qui pecunia sunt 
copiosi. Itaque plerique ad id propositum conten¬ 
dentes audacia adhibita cum divitiis etiam notitiam 
sunt consecuti. 5. Ego autem, Caesar, non ad pé¬ 
cuniam parandam ex arte dedi studium, sed potius 
tenuitatem cum bona fama, quam abundantiam cum 
infamia sequendam probavi; ideo notities parum 
est assecuta: sed tamen his voluminibus editis, ut 
spero, posteris etiam ero notus. Neque est miran¬ 
dum, quid ita pluribus sim ignotus. Ceteri archite¬ 
cti rogant et ambiunt, ut architectentur; mihi autem 
a praeceptoribus est traditum, rogatum non rogan¬ 
tem oportere suscipere curam; quod ingenuus color 
movetur pudore, petendo rem suspiciosam. Nam