GVL. PHIL. ANNOT. 
228 
CAP. QVINTVM, 
ATERIS CONCLAVIBVS 
Idest tricliniis de quibus lib. 6. cap. septimo. 
NANQVE PICTVRA, IMA¬ 
GO FIT EIVS QVOD EST, SEV 
POTEST ESSE. Vulgo iactari solet Horatia¬ 
num illud ex arte Poetica. Pictoribus atque poetis quidli¬ 
bet audendi semper fuit aequa potestas. At non sine risa 
spectari posse initio eius libri ait pictorem qui humano ta¬ 
piti velit iungere equnam ceruicem, & varias inducere 
formas. Ea demum pingenda existimabat quae à natu¬ 
ra non abhorrerent. Nec mihi obiicias antiquorum huius¬ 
modi opera etiam nunc ostendi, &, quod picturae genus mox 
reprehendit, Italis dictas grotescas, non possunt vera 
dici picturae, quae sunt à veritate alienae, etiam si autto¬ 
res nactae sint egregios. Sed de pictura scribemus aliqua¬ 
do & colorum compositione proprio dicato ei rei libro, 
quod nullus tentauit, & pictoribus ipsis vsu magis quàm 
ratione cognitum. Quod autem ad reliquorum colorum ra¬ 
tionem attinet, (quandoquidem vitrariis, figulis, infecte¬ 
ribus sua est & colorum ratio) id nos in Hyalurgia, pla¬ 
stice, & Baphice, libris trademus. ET SILA¬ 
CEORVM MINIACEORVMQ VE 
CVNEORVM INTER SE VARIAS 
DISTRIBVTIONES. Silaceos à Sile pro 
purpureis hoc loco interpretor ex cap.ii. &. 14. huius li¬ 
bri. Quanquam fuisse sil lutei coloris facile ex cap. 7. sumi 
potest. Cum enim dixisset Ochram Atticam non haberi 
subiungit. Itaque antiqui egregia copia silis ad politionem 
operum sunt vsi, vt liberum sit vtrum voles dicere cuneos 
silaceos,