649. Definitio 4.

Si per centrum Telluris & ſpectatorem concipiamus li-
neam, quæ neceſſario horizonti perpendicularis eſt, inter
ſtellas fixas pertinget in puncto Z, quod vocatur Zenit.

650. Definitio 5.

Punctum, huic oppoſitum N vocatur Nadir.

651. Definitio 6.

Sectio plani Meridiani, per ſpectatorem tranſeuntis, cum
Horizonte, vocatur Linea Meridiana.

A ſeptentrione ad auſtrum dirigitur.

652. Definitio 7.

Pars cœlorum Orientalis dicitur illa, ad quam corpora ſu-
pra horizontem adſcendere videmus; & punctum Orientis
illud, in quo perpendicularis ad lineam Meridianam ver-
ſus hanc partem per ſpectatorem ducta, ſphæram ſtellarum
fixarum ſecat.

653. Definitio 8.

Punctum huic oppoſitum vocatur punctum Occidentis; & pars Occidentalis cœlorum Orientali opponitur.

654. Definitio 9.

Amplitudo, eſt arcus Horizontis, inter punctum Orientis,
aut Occidentis, & punctum, in quo ſidus oritur aut occidit, in-
terceptus. Prima dicitur ortiva, altera occidua: utraque eſt
aut ſeptentrionâlis aut meridionalis.

655. Definitio 10.

Altitudo ſideris ſupra horizontem, vocatur arcus circuli
perpendicularis ad Horizontem, in cujus centro eſt ſpectator,
horizonte & ſidere terminatus.

Quando agitur de corporibus remotis, altitudo ſenſibiliter
non differt, ſive ſpectator detur in ſuperficie Telluris, ſive in
hujus centro. Corpora minus diſtantia altiora apparent poſi-
to ſpectatore in centro.

656. Definitio 11.

Differentia altitudinis ſideris, pro diverſo ſitu ſpectatoris,
in centro, aut in ſuperficie Telluris, vocatur Side s Paralaxis.

Solius Lunæ Paralaxis obſervationibus determinatur: re-
liquorum corporum ſyſtematis Planetarii diſtantia nimia eſt,