Ex hiſce facilè deducimus arcus NH & BF; ſi ex hoc
ille ſubtrahatur, & reſiduum in duas partes æquales divida-
tur, habetur, ut notum eſt, menſura anguli APG.

Quando ratio inter J & R variat, mutatur angulus APG; qui idèo diverſus eſt pro variâ radiorum refrangibilitate.

Si Radiis hæterogeneis, ut à Sole profluunt, illuſtretur ſu-
perficies memorata, efficaces diverſorum colorum non angulos
æquales cum incidentibus efficiunt, & ſic ope hujus refractionis
ſeparantur colores.

579. Experimentum I.

Intret lumen ſolare in cubiculum obſcurum, per ſciſluram in
orbe mobili O, & à ſpeculo S horizontaliter reflexum, tranſeat
per ſciſſuram in tabellâ T; ut ante explicatum . Detur phiala exactè cylindrica, ex vitro puro, aquâ repleta. Incidat ra-
dius in phialæ ſuperficiem in fg, in aquâ refringitur verſus
hi, & ibi reflectitur, & in lm phialam exit. Facilè ita di-
ſponitur hæc, ut radii hi ſint efficaces; & , propter latitudi-
nem radii incidentis, efficaces omnium colorum eodem
tempore exeunt; nam parum hi in incidentiâ diſtant. Si hi
radii efficaces in chartam albam, ad diſtantiam quatuor aut
quinque pedum à phialâ, impingant, dantur in chartâ faſciæ
verticales, variorum colorum homogeneorum, ex radiis ef-
ficacibus ſingulorum colorum oriundæ, ſi etiam, ad diſtan-
tiam aliquot pedum à phialâ, oculus detur ubicunque ut in
N, in radiis hiſce efficacibus, videt in phialâ illum colorem,
cujus radii oculum intrant; & motu oculi ſucceſſivè omnes
percipit colores antea memoratos .

Quod autem ſpectat radios, qui poſt duplam in medio den-
ſiori reflectionem hoc exeunt, efficaces erunt, ſi poſt pri-
mam reflectionem paralleli ſint: tunc enim FH, fh ad
H h eodem modo inclinantur ac BD, bd ad B b; ideòque
poſitis incidentibus AB, ab parallelis, exeuntes HI, hi, e-
tiam paralleli erunt .

In hoc caſu d D eſt dimidium differentiæ inter arcus
DF & df, aut DB & db; horum autem differentia eſt
B b minus D d; ſi ergo hicce ex illo ſubtrahatur, ſupere-
rit duplum arcus D d, cujus triplum eſt idcirco B b. Si