Datur Pixis P, ejuſdem præterpropter magnitudinis cum
illa, qua in præcedentibus experimentis utimur; in hac uni-
cum latus, & quidem ex minoribus, vitreum eſt abcd. Ad dimidiam altitudinem aquâ repletur Pixis.

Radius luminis verticalis in fg obliquè in latus vitreum
pixidis inpingit; pars radii ſupra aqua rectâ tranſit & in h
ad latus majus pixidis pertingit; pars verò radii in aqua re-
fracta per g i procedit & in i in idem pixidis latus impin-
git. Quicunque fuerit angulus a radio cum latere abcd
pixidis formatus, lineæ fh & gi ſemper ſunt inter ſe ut
3. ad 4. ; ut commodè oſtenditur in variis inclinationibus, ſi
ſcalæ duæ dentur, ſingulæ in partes exiguas æquales diviſæ,
& quarum diviſiones ſunt inter ſe ut 3. ad 4; tot enim ſem-
per continebit partes majores linea gi, quot minores conti-
net linea fh. Angulus, quem fh cum plano abcd format,
eſt complementum anguli incidentiæ ad angulum rectum,
& angulus, a linea gi cum eodem plano formatus, eſt com-
plementum anguli refractionis ad angulum rectum; ſunt ideo
gh & gi ſecantes comp. angulorum incidentiæ & refra-
ctionis, quas conſtantem inter ſe rationem habere experi-
mento erat confirmandum.

Hucuſque radium è medio rariori in denſius intrantem
conſideravimus, ſed eadem conſtans ſinuum proportio, in n. 639. , memorata in motu radiorum contrario obtinet; anguli
ACN, MCB non mutantur quicunque ſit radius inci-
dens, ſive AC ſive BC . In hoc caſu ſi BC ſit celeritas radii incidentis, CA erit celeritas radii refracti; eodem e-
nim modo, ex attractione verſus medium X, motus radii
ex X in Z tranſeuntis retardatur, ac in motu contrario ac-
celeratur.

483. CAPUT VII.
De luminis refractione, quando media ſuperficie
planâ ſeparantur.
Definitio i .

RAdii ab eodem puncto, quaſi centro, procedentes & ſic con-
tinuo magis a ſe mutuo recedentes, dicuntur divergentes.