Reſp. partem ſpatii in alium locum translatam contradi-
ctionem involvere; ex immobilitate ergo partium ſpatii,
non ex impenetrabilitate, ſeu ſoliditate, ſequitur, duas par-
tes ſpatii confundi non poſſe.

28. CAPUT IV.
De Diviſibilitate Corporis in infinitum, & parti-
cularum Subtilitate.

EO quod corpus eſt extenſum etiam eſt diviſibile, ideſt,
in eo partes conſiderari poſſunt.

Differt tamen corporis diviſibilitas, ab extenſionis divi-
ſibilitate, illius enim partes a ſe invicem ſeparari poſſunt. Hæc vero proprietas cum ab extenſione pendeat, in exten-
ſione examinari debet: demonſtrata deinde facile ad corpus
transferri poterunt.

Corpus eſt diviſibile in infinitum, id eſt, in ejus exten-
ſione nulla pars quantumvis parva poteſt concipi, quin de-
tur adhuc alia minor.

Sit linea AD, ad BF, perpendicularis; ut & GH, ad
parvam ab A diſtantiam, ad eandem etiam perpendicula-
ris; centris C,C,C,& c. & radiis CA, CA, & c. deſcribantur
circuli ſecantes lineam GH, in punctis e, e & c. quo major
eſt radius AC, eo minor eſt pars e G: radius poteſt in infi-
nitum augeri & ſic ergo minui pars e G; quæ tamen nunquam
ad nihilum poteſt redigi, quia circulus cum linea recta BF,
coincidere nunquam poteſt.

Partes ergo magnitudinis cujuſcunque in infinitumpoſſunt
minui & nullus diviſionis datur finis.

Innumeris aliis idem probari poteſt Mathematicis demon-
ſtrationibus.

Ex hac diviſibilitate deducimus, data quavis materiæ par-
ticula quantumvis exigua, & dato ſpatio quovis finito ut-
cunque amplo, poſſibile eſſe, ut materia iſtius arenulæ per
totum illud ſpatium diffundatur, atque ipſum ita adimpleat,