PHYSICES ELEMENTA nim quidam neceſſario motuspro parte conſpirant, aut con-
trarie agunt; de his nihil demonſtravimus, ex eadem tamen
theoria virium deduci poſſunt.

236. CAPUT XXVI.
De Percuſſione obliqua.
Definitio 1.

ANgulus incidentiæ vocatur angulus quem directio motus
corporis, ad aliud accedentis, efficit cum perpendicula-
ri ad ſuperficiem hujus in puncto, in quo percutitur.

237. Definitio . 2.

Angulus reflexionis eſt angulus, quem cum eadem per-
pendiculari efficit directio motus corporis poſt percuſſio-
nem.

Si Corpus elaſticum P in obicem firmum elaſticum FG in-
currat, obliquè juxta directionem P a, redibit per a p, i-
ta, ut angulus incidentiæ P a B æqualis ſit angulo reflexio-
nis B a p. Motus per P a, quam longitudine celeritatem
corporis deſignare ponimus, poteſt reſolvi in duos, quorum
unius directio parallela ſit lineæ B a, alterius huic perpen-
dicularis; & corpus in obicem incurret in a, quaſi celeritati-
bus C a, B a, & juxta haſce directiones, ad hunc accederet *. Motus per C a ictu non mutatur & celeritate a E corpus
motum continuat, poſitis C a, a E æqualibus; motu per
B a directè in obſtaculum incurrit, & per eandem lineam,
ea qua acceſſit celeritate redit , id eſt per a B; hiſce au- tem duobus motibus agitatum corpus redit per a p, diago-
nalem rectanguli lineis a E, a B, formati ; Triangula ve- rò BP a, B a p eſſe æqualia liquet, unde conſtat propoſi-
tum. Simili methodo detegimus motus corporum oblique
in ſe mutuo impingentium.

Corpus Q quieſcit, corpus P, directione & celeritate
PA, in illud impingitur. Per centra amborum corporum,
cum P in A pervenerit, ducatur linea DB, & ad illam