Quieſcat hoc, quamvis. demonſtratio etiam corpori moto
applicari poſſit; concipiamus ulterius duo corpora P, P; duo concipimus ut actio in corpus Q ſit directa; moveantur
hæc, velocitatibus æqualibus, directionibus parallelis inter ſe,
& axi corporis Q, moveantur etiam, ut ad Q perveniant ita, ut
corporis Q ſuperſicies tangat corpora P, P, in punctis in
quibus hæc ipſa ſuperſicies parallela eſt ipſi directioni mo-
tus; Corpora ergo P, P, in corpus Q nullam exerunt acti-
onem, ubiad hoc perveniunt. Dum motum continuant jux-
ta ſuperſicies excavatas ad, ab, in corpus Q premunt,
quod cum non retineatur cedit & dum preſſio continua- tur acceleratur Q: donec corpora P, P, hoc deſerant,
quod ſemper fiet antequam corpora P, P, puncta b & d per-
veniant.

Hæc preſſio nullum exſerit effectum præter mo-
tum quem corpori Q communicat; ideoque corpora P, P,
ex viribus tantum amittunt, quantum acquirit corpus Q . In hiſce attritum ſeponimus qui ſine quadam partium intro-
ceſſione dari non poteſt; ideoque ſine virium deſtructione. In ſcholio autem 3°. Cap, 28. ipſos motus poſt concurſum
determinamus.

Si corpus ut P ſimili actione premat in obſtaculum, quod
hac preſſione non movetur, & cujus partes ſatis arctè co-
hæreant, ut huic actioni non cedant, corpus ex vi ſua non
amittet; in hoc caſu corporis preſſio in obſtaculum reſi-
ſtentiâ obſtaculi, quidem deſtruitur, ſed cum nul-
la detur partium introceſſio, neque vis communicata, nul-
lam etiam corpus P vim amittit; ſic corpus quod ſuper
plano inclinato deſcendit eodem modo acceleratur ac cor-
pus quod libere cadit ſi ad eandem profunditatem ambo
deſcendant ; licet illud in planum premat. In hiſce occa- ſionibus, illud quod obſtaculum in loco retinet corporis a-
ctionem deſtruit & corpori vim communicat æqualem illi
quam actione ſua corpus amittit, quare ipſa corporis vis
non mutatur.