PARS SECUNDA.
vires ejuſdem directionis, quæ habebatur prius, adeoque per-
get acceleratio prioris motus.
22.1.
Quies in li-
mitibus: mo-
tus puncti po-
ſ
[?]
ti extra ipſos.
191. Proximus limes erit ejus generis, cujus generis dixi-
mus limites cohæſionis, in quo nimirum ſi diſtantia per re-
pulſionem augebatur, ſuccedet attractio; ſi vero minuebatur
per attractionem, ſuccedet e contrario repulſio, adeoque in
utroque caſu limes erit ejuſmodi, ut in diſtantiia minoribus
repulſionem, in majoribus attractionem ſecum ferat. In eo li-
mite in utroque caſu receſſus mutui, vel acceſſus ex præceden-
tibus viribus, incipiet velocitas motus minui vi contraria priori,
ſed motus in eadem directione perget; donec ſub ſequenti ar-
cu obtineatur area curvæ æqualis illi, quam habebat prior ar-
cus ab initio motus uſque ad limitem ipſum. Si ejuſmodi
æqualitas obtineatur alicubi ſub arcu ſequente; ibi, extincta
omni præcedenti velocitate, utrumque punctum retro reflectet
curſum; & ſi prius accedebant, incipient a ſe invicem rece-
dere; ſi recedebant, incipient accedere, atque id recuperando
per eoſdem gradus velocitates, quas amiſerant, uſque ad limi-
tem, quem fuerant prætergreſſa; tum amittendo, quas acqui-
ſiverant uſque ad diſtantiam, quam habuerant initio; viribus
nimirum iiſdem occurrentibus in ingreſſu, & areolis curvæ iiſ-
dem per ſingula tempuſcula exhibentibus quadratorum veloci-
tatis incrementa, vel decrementa eadem, quæ fuerant antea
decrementa, vel incrementa. Ibi autem iterum retro curſum
reflectent, & oſcillabunt circa illum cohæſionis limitem, quem
fuerant prætergreſſa, quod facient hinc, & inde perpetuo, niſi
aliorum externorum punctorum viribus perturbentur, habentia
velocitatem maximam in plagam utramlibet in diſtantia ipſius
illius limitis cohæſionis.
22.1.
Motus poſt
proximum li-
mitem ſupera-
tum, & oſcil-
latio.
192. Quod ſi ubi primum transgreſſa ſunt proximum limi-
tem cohæſionis, offendant arcum ita minus validum præce-
dente, qui arcus nimirum ita minorem concludat aream,
quam præcedens, ut tota ejus area ſit æqualis, vel etiam mi-
nor, quam illa præcedentis arcus area, quæ habetur ab ordi-
nata reſpondente diſtantiæ habitæ initio motus, uſque ad li-
mitem ipſum; tum vero devenient ad diſtantiam alterius li-
mitis proximi priori, qui idcirco erit limes non cohæſionis. Atque ibi quidem in caſu æqualitatis illarum arearum conſi-
ſtent, velocitatibus prioribus prorſus eliſis, & nulla vigignen-
te novas. At in caſu, quo tota illa area ſequentis arcus fuerit
minor, quam illa pars areæ præcedentis, appellent ad diſtan-
tiam ejus limitis motu quidem retardato, ſed cum aliqua ve-
locitate reſidua, quam diſtantiam idcirco prætergreſſa, & na-
cta vires directionis mutatæ jam conſpirantes cum directione
ſui motus, non, ut ante, oppoſitas, accelerabunt motum uſ-
que ad diſtantiam limitis proxime ſequentis, quam prætergreſ-
ſa procedent, ſed motu retardato, ut in priore; & ſi area ſe-
quentis arcus non ſit par extinguendæ ante ſuum finem toti