IN LIB. DE COLORIBVS. incocto & multo, tendente ad concoction em, in qua
variat colorem. At hîc loquitur de albo natiuo, qui
non mutatur; qui fit cùm humidum omniquaq. fue-
rit exiccatum à concoctione. Et annota differentiam
in plantis, & in pilis: ne exiſtimes authorem ſibi non
cõſtare. Cęterùm difficultas emergit, quo pacto quę-
dam pennæ, quæ ſua natura ſunt nigræ, per tempora
rios affectus mutentur, (vt tertio de Hiſtoria anima-
lium, cap. 12. teſtatur Ariſtoteles) puta frigoribus, & è nigris in albas tranſeant, vt corui, paſſeris, & hirun-
dinis? præterea, cur nunquàm viſum ſit, è genere albo
in nigrum veniſſe? Quamuis hæc parùm ad noſtrum
ſpectent inſtitutum: eſt tamen ſciendum, quòd humi
dum multum veteraſcens, & gignens nigredinem,
poteſt à calore qui à continẽtis frigiditate, intro pro-
pellitur & coarctatur exuri; ita vt pennæ reddantur
& efficiantur albæ. Quòd verò è genere albo, non eſt
viſum aliquod mutari: id fit, quoniam albus color,
cùm eſt natiuus, proueniat ab extinctione humidi. mutatione porrò naturali, nequit id vbi non eſt hu-
mor, fieri nigrum: poteſt tamen aliquãdo ex acciden-
ti. nam vt Ariſtoteles docet, ſunt quædam flumina,
quæ pilos mutant ex albis in nigros: & contrà. ſic ca-
lidæ aquæ, pilum efficiunt album, & frigidæ nigrum. Sed hæc obiter, & quaſi per tranſennam.

Μέλ{αν}α {δὲ}, {το}ὐν{αν}{τί}ον, ὅ{τα}ν {αὐ}\`ח{ἐν} {τῇ} {γε}νέ{σει} {τὸ}
iι{ττ}ὸν {χρ}ῶμα ὑ{γρ}ὸν {κα}θάi {ἐν} {το}ῖς ἄ{λλ}οις ἅ{πα}{σι},
{πα}λ{αι}ούꝗ̃ον {καὶ} {χρ}ονιζόꝗ̃ον, ꝗ {τὸ} {πλ}ῆθος, μελ{αν}θῇ. {πά}ν{τω}ν {γὰρ} {τῶ}ν {το}ιού{τω}ν, ὅ, {τε} {χρ}ὼς {καὶ} {τὰ} δ\'ꝑμα{τα}{γί}-
νε{ται} {μέ}λανα.

Nigra verò contrà, quoties ipſum in ge-
neratione humidum, quemadmodum in