IN LIB. DE COLORIBVS. {εἰ}ς {αὐ}{το}ις {δι}ητοὺ'ꝗ̃ην, {το}ι{άν}τ{υν} ἔ{χει}ν {τὴν} {τοῦ} {χρ}ώ{μα}-
{το}ς φύ{σι}ν. {καὶ} {τα}χέως {αὐ}{τὴν} {εἰ}ς {τὴν} {αὔ}ξη{σι}ν {κα} {τα}ναλί
{σκ}{εσθ}{αι} {τὴν} {τῶ}ν {κα} {ρπῶ}ν.

Quocirca omnium quæ terra naſcũtur,
ea quæ ſupra terram ſunt, primùm ſunt viri
dia: quæ verò in terra, velut ſcapi & radices
alba. Quinetiam germina intra terram quæ
ſunt, albent: at ablata terra, initiò velut di-
ctum eſt, omnia fiunt herbacea: propterea
quòd humiditas, quæ per germina ad ea
percolat, eiuſmodi habeat coloris naturam
eaq́ue illico in fructuum incrementum ab-
ſumatur.

Ex prædictis, quare germina & plantæ albeſcunt,
cauſam aſsignat, quur plantarum partes quæ terra oc
culuntur, ſunt albæ. eáque iam dicta eſt, quoniam ſci
licet lumen Solis eò non pertingit, vt colore ſuo ap-
parentiam coloris immutare queat, nec humor exic-
catur. Vocat autem partes, quæ ſub terra ſunt, radi-
ces quæ terra conduntur, & ea quæ radicibus ſunt
proxima. quin etiam, virides herbæ, veluti vtraque
endiuia cum terra occluditur, albeſcunt, eadem ſane
cauſa, cum ad illa Solis calor non pertingat & humi-
dum tranſlucidum concreſcat, verùm ocyſsime pu-
treſcunt humoris copia. Secundò explicat, quamob-
rem partes terra extantes, ſint coloris herbacei. cau-
ſaq́ue in procliui eſt, vt iam dictum fuit, quoniam hu
mor per actionem Solis talem ſubit naturam. Tertiò
oſtendit, qua de cauſa partes quæ terra occultaban-
tur, detracto ſolo, colorem induunt herbaceum. Cau