253. DE INSOMNIIS
LIBER ARISTO-
TELIS.
Franciſco Vatablo interprete.

Hîc Ā [?] rift. cui animæ parti aſciſcendũ ſit inſomniũ declarat.

254. CAP. I.

_POST_ hæc de Inſomnijs quærendũ eſt,
ac primò quidem qua ui animæ percipiã-
tur: & utrũ hæc affectio mentis, ac in-
tellectus: an ſenſus ſit: his enim uiribus
unis earum, quæ in nobis ſunt, cognitio-
nem rerũ, notitiamq; ;, aſſequimur. Ergo ſi functio aſpectus
uiſio eſt, & auditus auditio, & omnino ſenſus ſenſio: com-
munia autem ſenſilia ſunt figura, motus, magnitudo, & cæ-
tera id genus: propria uerò color, ſonus, & ſapor: nec fieri
poteſt, ut ullũ animal clauſis oculis, dormiensq́; cernat, aut
alio ſenſu percipiat, nos in ſomno nihil ſentire certum eſt. Vnde fit, ut inſomnia nullo ſenſu noſcãtur. Sed neq; opinio-
ne cõprehendi illa poſſunt. Nãin ſomno nõ equũ, modò, & hominẽ eſſe id, quod ad nos accedit, pronuntiamus, ſed etiã
albũ & pulchrũ, quorũ, nullũ opinio abſq, ſenſu, nec uerè,
nec falsò dixerit. At animã hoc idẽ facere cõtingit: ex equo
enim hominẽ, & albũ eũ eſſe, qui occurrit, diſcernere uide-
mur. Adhæc præter inſomnia, aliud quiddã intelligere ſo-
lemus. Quẽadmodũ enim uigilando ſentientes aliquid, ple-
rũq; etiã aliud dere, quæ ſenſum ferit cõſideramus: ita dor-
miendo, præter uiſa, interdũ alia quædã mens noſtra cogi-