ARIST. DE SEN. ET SEN. primunt conanturq́; nõ ultrà reminiſci, & potißimũ quos
atra bilis exercet, hos enim maximè phantaſmata mouent. Cauſa uerò cur reminiſcentia in poteſtate eorũ non ſit, eſt: quòd ſicut qui iaculatur emiſſum telũ non ultrà ſistere po-
teſt, ita qui reminiſci, & uestigare aliquid contendit, neſcio
quid corporeũ mouet, cui affectio hæc conſignatur. Maxi-
mè autẽ adagitari ſolent, quibus humoris copia circa ſen-
ſariam ſedem redundat: non enim facilè tranquillatur motu
ſemel inito: quouſq; id, quod quæritur, occurrat: & motio
ipſarecto inceſſu procedẽs ad metã uſq; perueniat. Quam-
obrẽ & metus, & iræ ſimulatq́; cõmotæ ſunt ſedari, quã-
libet repugnãtibus illis, non poſſunt, ſed eodẽ contranitun-
tur. Atq; périnde euenit, atq; ijs qui paulò concitatius, uali-
diusq́; nomina aliquot, orationeḿ ue recẽſuere, aut cãtionẽ
aliquam emodulati ſunt: nam ubi ceſſarunt, iterum, etiam
inuitis, canere, ac loqui ſubit. Cæterùm illi quibus ſuperio-
ra proportione reliqui corporis ſunt uasta, quiq́; forma
pomilionis degenerant, minus memoria ualent, quàm qui
contrario ſunt habitu: quòd ipſa ſentiendi uis pondere
grauiore opprimatur: quodq́; nec initio inhærere, ac deſi-
ſtere formæ rerum poßint, ſed dißiliant, nec cùm reminiſci
uolunt, recto itinere ſequantur, reddanturq́; . Sanè impen-
dio pueri, & admodum ſenes, immemores ſunt, propter
motum quem ſustinent: nam hi, ualde minuuntur: illi uerò
magnum ſubeunt incrementum: adde etiam quòd uſque ad
ætatem prouectam, ſimiles nanis ſunt. Ergo quid ſit me-
moria, quid meminiſſe, qua facultate animalia memine-
rint, item quid reminiſcentia, quid reminiſci, quemadmo-
dum fiat, & quam ob cauſam, dictum eſt.