LIBER. in anima fuerint, rurſus in mentẽ redire, & instaurari de-
beant: ſed contrà, quãdoq; reſtituũtur animo, quandoq; ab
eodem perpetuò exulant: nã & ut iterũ diſcat, & iterũ in-
ueniat idem eandẽ ſcientiã, uulgò cõtingere ſolet. Remi-
niſcentiã igitur ab inuentione, & diſciplina, differre opor-
tet: et qui reminiſcitur, maius principiũ intus habere, quàm
qui diſcit, aut inuenit. Fit autẽ reminiſcẽtia, cùm motus
animæita ſe habeãt, ut alter ſubinde poſt alterũ fieri natus
ſit: nã ſi neceſſario unus alterũ conſequio trahat, palàm eſt
ſimulatq́; ille mouerit eã, hunc moturũ: ſi uerò nõ neceſſa-
riò, ſed ex cõſuetudine alter inſequatur, maiori ex parte mo
uebit. Cõtin gitq́; , ut quidã ſemel permoti magis aſſueſcant,
quàm alij ſæpius. Et iccirco, quorũdam quæ ſemel uideri-
mus, facilius quàm aliorũ quæ ſæpicule, meminiſſe ſolemus. Cùm ergo reminiſcimur, quibuſdã antegreßis motibus mo-
uemur, quouſq; eo moueamur poſt quẽ ille ſequi cõſueuit. Quocirca & ex hoc nũc, aut alio quodã initio ſeriẽ ſeque-
lamq́; uenamur: & à ſimili, aut cõtrario, aut finitimo. Et ob
id, recordatio fieri aſſolet: motus enim quorũdam ex his,
ijdẽ ſunt, quorũdam ſimul fiũt, quorũdã alter alterius par-
tem obtinent, connexiq́; ſunt adeò, reliqua pars quæ illã ſe-
quatur, exigua ſit. Ad hũc igitur modum, inuestigare ſole-
mus. Sed & interim nobis non ita in quirentibus reminiſci
accidit, cùm recordatio motũ alterũ continuò excipit, ſub-
ſequiturq́; : cæterum illa ferè fit, antegreßis alijs motibus,
quos dixi. Nec id ſpectandum eſt, quomodo quæ remota
ſunt meneinimus, & quomodo quæ propinqua, negligen-
dum: quando quidẽ unum, eundemq́; modũ eſſe, liquidò cõ-
ſtat: dico autẽ eum, quo quis ea, quæ in ſeriem digeſta ſunt,
nulla antecedente inquiſitione, recordationé ue recenſet: