ARIST. DE MEMORIA poßumus, ſed opinari, uel ſperare: quo etiã in genere ſcien-
tia quædam præſagiendi habetur, quam nonnulli diuina-
tionem appellant. Neq; instãtia memoria complecti ſo-
lemus, ſed ſenſu: nam ſenſu neq; futura, neq; præterita co-
gnoſcimus, ſed duntaxat præſentia. Præterita uerò man-
darimemoriæ queunt. Quod autem præſens eſt, cùm adeſt,
ut hoc album cùm cernitur oculis, nemo ſe meminiſſe dixe-
rit: ſed nec quod cõtemplatur, cùm quid animo uerſat, ſpe-
culaturq́: ſed alterum, ſentire ſolùm, alterum, diſcere, ac
medicari. At cùm ſciẽtiam, ſenſum'ue ſine actione tenet,
tum demũ meminiſſe quippiã creditur, ceu angulos trian-
guli duobus rectis pares eſſe, tum quia id aliquando ſpecu-
latus eſt, aut condidicit, tum quia ita accepit, aut uidit, aut
cuiu ſpiam ſenſus oper a deprehẽdit: ſemper enim cùm quis
aliquid meminit, ſecum dicat oportet, hoc ſe anteà aliquã-
do audiuiſſe, aut ſenſiſſe, aut deniq; intellexiſſe. Eſt igi-
tur memoria, neq; ſenſus, neq; existimatio, ſed alicuius ho-
rum habitus, aut affectio, cùm iam aliquantiſper inſede-
rit. Præſentium uerò in tẽpore præſenti memoria nõ eſt,
quemadmodũ diximus, ſed eorundern ſenſus eſt, futurorum
ſpes, præteritorũ memoria. Quãobrem memoria omnis, nõ
niſi elapſo quodam temporis curriculo exultat. Hinc fit
ut quæ animalia temporis ſenſum habeant, ea ſola memi-
niſſe poßint: & eadem animæ particula, qua illud ſentiãt. Sed cùm de imaginatione retro dictũ ſit in libris de anima,
& fieri nõ poſſe ut ſine phãtaſmate quicquam intelligatur
(intelligẽti enim euenit cùm ꝗd intelligit) quod nobis cùm
figurã quãpiam delineamus. nã quãuis nullus nobis uſus ſit
præfinitæ magnitudinis, deſcribimus tamẽ triangulũ cõsti-
tuta, certaq́; quãtitate: pari quoq; modo et ille, quãuis quod