ARIST. DE SEN. ET SEN. prima ſanitatis, & ægritudinis principia cognoſcere: ete-
nim ſieri nõ poteſt, ut quæ uita destituta ſunt, ſana ſint, aut
ægra. Iccirco tam Natur aliũ ferè plurimi, quàm Medi-
corum ij, qui doctiuſculè artẽ ipſam perſequi, ac tractare
ſtudent, alteri in ijs quæ ad artem Medicinalẽ pertinẽt, ſuæ
conſyderationi finem imponũt: alteri ab ijs, quæ ad cõtem-
plationem naturæ ſpectant, Medendi ſcientiã auſpicantur.

Quòd autẽ ea omnia, quæ diximus, ad corpus, & ani-
mam cõ muniter attineant, haud obſcurũ eſſe uidetur. Nam
ex eis quædã cum ſenſu eueniũt, quædã per ſenſum. Item
alia affectus eiuſdem ſunt, habitus alia, alia porrò tutelæ,
atq; cõ ſeruationes, alia corruptiones, atq; priuantiæ. Sen-
ſum uerò per corpus animæ cõpetere, per rationẽ, & abſq; ratione conſtat. Ipſis autem animalibus ſenſum ineſſe, qua
nimirũratione quodq; animaleſt: neceſſe eſt: nã hoc ipſo,
eſſe animal, & non eſſe definimus. Verùm de ſenſu, & ſen-
tiendo quid ſit, & cur hæc affectio animantibus accidat, in
libris de anima diximus. Nunc autem, priuatim de ſingulis
ſenſibus agendũ eſt. Tactus, & gustus, animalia omnia ne-
ceſſariò comitantur: tactus, ob eã, quam in libris de anima
explicauimus cauſam: gustus, ob alimentũ: nã gustus quod
uoluptate afficit, quodq́; dolore in alimento diſcernit, ac
dijudicat: adeò ut hoc ſugiat, illud perſequatur: atq; omni-
no ſapor, partis altricis affe ctio existit. At ſenſus illi, qui
intercedẽte aliquo extrinſecus medio ſiunt, olſactus inquã,
auditus, & uiſus, ex animantiũ numero inceßilibus omni-
bus eos quidem habentibus, tutelæ, ac ſalutis gratia adiun-
cti ſunt, ut præſentientes alimentũ perſequantur, & quæ
praua ſunt, atque exitialia fugiant. Sed ijs quæ prudentiæ
quoque participes ſunt gratia cuiuſpiam commodi melioris