LIBER III.
tionem ſubiens excernitur, coëuntibus ipſis, & in aquam
concreſcentibus, tonitrua, & fulgura, & inſuper cætera
alia, quæ eiuſdem cum hiſce naturæ ſunt. _A_tq; de toni-
tru, & fulgure, dictum iam eſt.
177.1.
Hîc refert Ā
[?]
ri
ſto. veterũ de
tonitru, & ful-
gure, opinio-
ties.
178.
ARISTOTELIS
METE OR OLOGICORVM
LIBER III.
Ecnephiæ & Typhonis cauſæ: eorum generatio & differen-
tiæ: & fulminum ſpecies.
179.
CAP. I.
Hîc Ā
[?]
riſto. de
ecnephia, & ty
phonis cauſis,
eorũq́; generæ
tione, & diffe,
rentijs, atq; de
fulminnm ſpe
ciebus deter-
minat.
_D_E reliquis autẽ ſecretionis huiuſce operi-
bus, modo quo iam cœptum eſt, dicamus,
oportet. _N_ã flatus iſte, ꝗexcerni ſolet, cũ
in parteis exiguas, ſparſimq́; diffunditur,
& ſæpe fit, ac perflat, necnõ ſubtilior eſt,
tonitrua, & fulgura edit. At ſi uniuerſus & denſior, minus
autẽ ſubtilis expreſſus fuerit, _P_rocellã gignit, quæ uocatur
à Græcis _E_cnephias. Quo fit, ut etiã uehemens existat: nã
excretionis celeritas, robur aduehit. Cùm igitur magna,
& cõtinens ſecretio fuerit cõſecuta, tum proſe ctò idẽ acci-
dit, quod cùm rurſum aduer ſam in partẽ halitũ copiatetẽ-
derit, euenire aſſolet: tum enim pluuia rugis, multaqúe fit. Itaq; hæc ambo in materia, potẽtia inſunt: & quidem cùm
utriuslibet facultatis principium factũ eſt, quod è materia
coëxcernitur, cuiuſcunq; copia maior fuerit abūdãtius ſub-
ſequi aſſolet: fitq́; huius exhalationis pars altera, imber: illius altera, Ecnephias. Cùm autem flatus, qui in nube
erat excretus, alteri incurrendo repercutitur, périnde ut
cùm ex lato in angustum adigitur uentus in portis, uijsq́;
