LIBER II. mutanturq́; , illæ æſtate, hic hyeme, accidãt. Idq́; propter ſy-
deris magnitudinẽ, diebus edurat pluribus. Omniũ autem
mutationes turbulentæ propter uarietatẽ exiſtũt. At Anni-
uerſarij poſt ſolstitiũ, & Caniculæ exortũ, & non tum cùm
ſol maximè accedit: recedit'ue, aſpirare ſolẽt: atq; interdiu
ſpirãt, noctu deſiſtũt. Cauſa, quòd ſol cùm proximè eſt, ter-
ram prius aßiccat, quàm ut ulla oriatur exhalatio. At cùm
paululum receßit, iã modicus exultat calor adeò ut congla-
tiatæ aquæ deliqueant: & dum terra cùm ſuo, tum ſolis ca-
lore inareſcit, in quendam ueluti fumum, & exhalationem
tranſeant. Noctu uerò deſinunt flare, quoniã tum congelata
omnia liqueſieri ceſſant, propter noctium frigus. Cæte-
rùm nec id quod gelu induratum eſt, nec id, quod ſiccitatis
habet nihil, exhalat: ſed quod cum ſiccitate cõiunctam ob-
tinet humiditatẽ, id cùm recaleſcit, anhelitum reddere ſolet. Nonnulli autem addubitant quam ob rem Aquilones con-
ſtantius perflãt poſt æstiuũ ſolstitium, quos Eteſias (id eſt
Anniuerſarios) uocant: Austriuerò poſt hybernum nequa-
quàm. Hoc autẽ minimè alienum à ratione eſt: nam tem-
pore oppoſito appellati Leuconoti fiunt, nõ tamẽ adeò con
tinui. Iccirco latentes occaſionẽ præbẽt inquirẽdi. Cau-
ſa quòd Aquilo à locis ſub ſeptentrionibus poſitis ueniat,
quæ aquarũ, & niuis copioſæ plena ſunt, quibus à ſole col-
liquatis poſt æstiuũ ſolstitiũ potius, quàm in ipſo ſolstitio,
Anniuerſarijs flare ſoliti ſunt. Nam & ipſi quoq; æſtus ita
fieri ſolent, non cùm ſol proximè ad ſeptentriones accedit,
ſed cùm diutius concaleſcit, & adhuc in propinquo eſt.

Pari etiam modo Auiculares (quos Græci Ornithias, ab
aduẽtu auiũ, uocant) poſt hybernum, æquinoctium ſpirare
ſoliti ſunt. Hi enim Anniuerſarij imbecilli ſunt, minores