LIBER I. ſertim, ſi generatio congregatione, & corruptio ſegrega-
tione fieri debeat. Quæ igitur ratio magnitudines eſſe indi-
uiſibiles neceſſariò colligere uidebatur, hæc eſt. Sed quòd
clanculò peruerſa ratiocinatione utatur, & quatenus la-
teat, exponamus oportet. Nam quia punctum puncto nõ
hæret, magnitudines partim ſunt, & partim non ſunt omni
ex parte diuiſibiles. Sed cùm hoc poſitum, aſſertumq́; eſt,
punctum ubiuis, ac omni in parte uidetur eſſe: ita ut in pun
cta diuidi magnitudinem ſit neceſſe, quippe cùm omni in
parte punctum ſit: quo fit, ut ea uel tactibus uel punctis
constet. At omni in parte diuiſibilis eſt, quia ubi unum eſt,
& omnia ut ſingulum quodque, Vno autem plura non
ſunt: non enim ſunt deinceps. Quare non omni in parte
diuiſibilis eſt. Nam ſi per medium diuiſibilis ſit, & per
punctum adhærens erit diuiſibilis. At id haudquaquam fit: ſiquidem nec ſignum ſigno, nec punctum puncto hæret.

Hoc autem eſt, diuiſio & compoſitio. Quare tam con
gregatio, quàm ſegregatio eſt, ſed non ex inſectilibus, & in inſectilia (complura enim inde emergunt abſurda) nec
hoc pacto ut omni ex parte fiat diuiſio (id enim eueniret, ſi
punctum puncto hæreret) ſed ſegregatio in parua, & mi-
nora, & congregatio ex minoribus fit. At ſimplex perfe-
ctaq́ generatio, cõgregatione & ſegregatione dcfinita nõ
eſt, quemadmodũ nonnullis placet, qui & eam quæ in cõti-
nuo fit mutationẽ, alterationẽ eſſe aſſerunt. Verũ id ipſum
eſt, in quo prorſus errant: nõ enim generatio ſimplex, atq; corruptio congregatione ſegregationeúe fit, ſed cùm ex
hoc in hoc mutatio fit. Alij uerò omnem eiuſmodi mutatio-
nem alter ationem eſſe putant. At in hoc diſcrimẽ ſubit: nam
hæc ratione, illa materia, in ſubiecto existit. Igitur cùm