ARIST. DE COELO
non eſſe rotundæ: non enim ſic citò mutationem faceret, mi
gratione adeò breui facta. Quapropter ij qui locum eum,
qui circa columnas Herculeas eſt, coniunctum eſſe eiloco,
qui eſt circa Indicam regionem existimant: atq; hoc modo
unum mare eſſe aſſerunt, non uidentur incredibilia ualde
existimare. Dicunt autem hoc ex barris etiam coniectantes,
genus ipſorum circa extrema, utraque loca eſſe, propterea
quòd ipſa extrema, ita ſunt ob coniunctionẽ affecta. Mathe
maticorũ etiã, qui magnitudinem orbis terræ metiri conan
tur, quadringentis terrã cingi ſtadiorum millibus dicunt: ex quibus ſi coniectura ſumatur, molem ipſius terræ non ſo
lùm rotundam eſſe, ſed etiam ad cæterarum ſtellarũ magni-
tudinem, magnam non eſſe neceſſe eſt.
111.1.
Hîc Ā
[?]
riſt, quid
de terræ ſitu,
motu, quiete et
figura ſentiat,
aperit.
Ex Græco
hæc addita.
112.
DE COELO
ARISTOTELIS
LIBER III.
Opiniones antiquorũ quin{que} de Generatione rerũ, & Interitu. Quòd corpus ex ſuperficiebus componi nequeat.
113.
CAP. I.
_DE_ primo igitur cœlo, ac partibus: & de
ſtellis, quæ in ipſo feruntur: ex quibus cõ-
ſtant, & qualia ſunt natura, & inſuper
ingenita, ac incorruptibilia eſſe, priusiam
pertractauimus. Cùm autem eorũ, quæ
natura dicuntur eſſe, alia ſint ſubstantiæ, alia harum opera,
affectusúe (atq; ſubstantias quidem dico, ſimplicia corpo-
ra, ignem, terram, & quæ eiuſdem ſunt ſeriei, & id ea, quæ
ex his constant, ueluti totũ cœlum, ipſiusq́; partes, & ani-
malia, plantasúe, & horũ partes. Affectus autẽ operaúe,
