DE ARCHITEC. LIB. VIII.
vtrique compoſitioni moſcho, vel ɀibeto omnib{us} cum aqua roſacea mixtis. Verun-
tamen fra{us} deprehenditur, facticia enim & aqua citi{us} molleſcit, & colore, & odore differt. Bitumen autem foßitium quid eſſet, veteres quia negligenti{us} quæ-
ſiuerunt, ex vna eadem\’ re du{as}, plureś ue fecerunt. Hinc terrenum illud ni-
grum foßile in Theriacis Nicander ἐγΤἀγΤιδα πέτρην, & Thracium lapidem vo-
cat, etiam ſi aliter viſum ſcholiastæ, Theophraſt{us} terrenos carbones, id eſt ανδρακας
γεώδι ξς. Dioſcoridi verò appellatur gagates, pharmacitis & ampelitis terra, & Thraci{us} lapis, Plinio gagates, Samothracia gemma, & obſidian{us} lapis ex xeno-
crate, Straboni gangitis, terra etiam ampelitis, vti Dioſcoridi, & rei rusticæ Græ-
cis ſcriptorib{us}. Et Galen{us} alioquin rerum naturæ peritißim{us}, gagatem in lapi-
dib{us} ſecut{us} Dioſcoridem numerat, cum eadem res ſit cum terra pharmacitide,
ſiue ampelitide quam antè explicauerat, vt probat Agricola meo iudicio acutißi-
mè. Sed aduertendum tum demum Thracium lapidem, gagaten, gangitida,
ἐγΤάγΤιδα πέζμν, Samothraciam gemmam, & lapidem obſidianum dici, cum aut
per ſe nitet, aut per duritiam poliri poteſt. vulgò appellam{us} Geetum.
Item Ioppe. ] Ioppe inquit Solin{us} cap.
XLVII
. oppidum antiquißimum
orbe toto, vtpote ante inundationem conditum. ibi eſt & lac{us} bituminoſ{us}.
Quod eſt inter Mazaca & Tuana. ] Scribunt alij Maɀacam & Tuanam, accuſandi caſu, nos etiam Maɀaca & Tuana tuemur numero multitudi-
nis ex Strabone, & Stephano. Maɀaca appellari Cæſaream ab Auguſto, ſitam\’
eſſe ſub Argeo monte tradunt Sext{us} Ruf{us}, & Euſebi{us} in Chronicis. quanquam
in impreſſo formis Rufo mendoſißimè pro Maɀaca ſcriptum Megara. Meminit Pli-
ni{us} lib.
VI
. cap.
III
. vbi Tuana Tyana vocat, cum Ptolemæo, Stephano, cæteris. Vi-
truui{us} y in u vertit, quod & alibi à Latinis fieri ſolet.
Ad eundem modum Hierapoli. ] De ea aqua præter Vlpianum, qui
Pandect. lib.
XLIII
. de aqua quotidiana, hortos irrigari ea dicit, hunc in modum
tradit Strabo libro
XIII
. geograph. Contra Laodiceam Hierapolis, vbi aquæ calidæ
ſcaturiunt, & vbi Plutonium eſt, quæ vtraque non paruam admirationem præ-
ſtant. Nam aqua adeò facilè in tophum duratur, vt qui deducunt, φραγμ{ομ}ς μονο-
λίθ{ομ}ς, id eſt ſolida ſepta conficiant. Hoc autem fieri neceſſe eſt ex ſimili materia,
qua corallium, ſucco ſcilicet lapideſcente, qui ſtirpes, flores, fruct{us}, oſſa, animalcu-
la, chirothec{as}, ſpecula, ſtrigiles, vestes, calceamenta, malleos, & cætera, in quæ re-
cipitur, ſecum vertit in lapidem: aut, quia ea aqua è ſaxis quidquam abraſerit,
quod vbi reſederit, aut ſol exſiccauerit, aut aquæ feruor, quod magis placet, neque
enim id niſi anni ſpatio fit, cum ſucc{us} lapideſcens, ſtatim quàm conſtiterit, cogat
quæ contigerit in lapidem verti. Certè Vitruui{us} existimauit eum ſuccum in aquis
ineſſe, qui, quod coagulum lacti, id aquis præstaret.
Vtetiam in areis ſalinarijs videtur. ] Sal, vti eſt apud Plinium lib.
XXXI
. cap.
VII
. aut gignitur, aut fit: qui factici{us} eſt, ex marinis aquis, & ſalſis
fontanis, putealib{uś} ue in ſalinis fit, atque item è ſui generis lixiuio. Natiu{us} verò
aut è mõtib{us} cæditur, cuiuſmodi ſunt in regno Taccam, tam magni, vt orbi vniuer-
ſo ſalem ſufficere poßint, ſi credim{us} M. Paulo Veneto libro primo de orientalib{us}
regionib{us}: aut foßiti{us} eſt, id eſt è campis effoditur, cui{us} nomine intelligo eum, qui
ſub arenis legitur: aut à fonte petitur, qui ſalem fert, vel cui{us} riuuli ſolis calore
