M. VITRVVII POLL.
vt\’ armat{us} eſt vnguib{us}, ſi haberet pollices, ad euertend{as} quoque naues ſuffice-
ret virib{us} magnis: ad cubitorum enim longitudinem
XVIII.
interdum exten-
t{us}, noctib{us} quieſcens per vnd{as}, dieb{us} humi veſcitur, confidentia cutis, quàm ita
validam gerit, vt ei{us} tergo cataphracta vix tormentorum ictib{us} perforentur. Vide Herodotum lib.
II.
Diodorum Siculum lib.
I.
Plinium lib.
VIII.
cap.
XXV.
Solinum cap.
XLV.
Melam lib.
I.
cap.
IX.
Meminit Hor{us} Apollo lib. de literis
hieroglyphicis ſiue Aegyptijs. Etymolog{us} dictum putat, quòd crocum timeat, nam
{δι}{λι}λός timorem ſignificat. Aegyptij enim, qui mel conficiunt, cum ſciant Crocodi-
lum eo delectari, croco aſpergunt, quòd illum horreat. Croc{us} autem ex ſententia
ſcholiaſtæ Callimachi in Hymno Apollinis, dicitur παρὰ τὸ ῤν μρ\’νę θάλλρλ id eſt,
quòd frigore floreat.
Præter hippopotamos. ] Hippopotamum, id eſt fluuiatilem equum auto-
re Aristotele de hiſtoria animalium lib.
II.
gignit Aegyptus: ei iuba eſt equi, vn-
gula qualis bub{us}, roſtrum reſimum, tal{us} etiam ineſt biſulcorum modo, dentes
exerti, ſed leniter, cauda apri, vox equi, magnitudo aſini, tergoris tanta craßitudo,
vt ex eo venabula faciant, interiora omnia equi & aſiui. Inter harundines celſ{as},
& ſqualentes nimia denſitate. Hæc belua, vt tradit Ammian{us} dicto libro cubi-
lib{us} poſitis, otium peruigili ſtudio circunſpectat, laxa\’ copia ad depaſcend{as} ſege-
tes egreditur, cum\’ iam cæperit redire distenta, auerſis veſtigijs distinguit trami-
tes multos, ne vni{us} planè itineris line{as} inſidiatores ſecuti, repertam ſine difficul-
tate confodiant. Item cum nimia auiditate extuberato ventre pigreſcit, ſuper ca-
lamo recens execto femora conuoluit, & crura, vt pedib{us} vulneratis cruor ege-
ſt{us}, madeſcentem faciat leuem, & carnes ſauci{as} cæno oblinit, quandiu in cicatri-
ces conueniant plagæ. Quos de Crocodilo dixi ſcripſiſſe, ijſdem locis de hippopotamo
etiam ipſi dixerunt. Heram ſigniſicaturi Aegyptij fluniatilem equum pingebant,
vt tradit Hor{us} Apollo Niliac{us} libro de literis hieroglyphicis ſecundo.
Nanque ſi naturaliter eſſet calida. ] Aquarum, quæ creduntur cali-
dæ eſſe, quòd id natura comparatum non ſit (ignem enim canales, per quos tranſ-
eunt, continent, cui{us} fomes copioſum bitumen, etiam ſi alia ſit Vitrunij capitis ſe-
quentis initio ſententia) calor diu permanere non poteſt. Quicquid verò contraxe-
rint ſaporis, odoris, aut coloris ex locorum, quos percurrunt, natura, id ſua ſponte non
tollitur. Variorum autem ſaporum in amnib{us} & fontib{us} rationem, ad ignis, qui
ineſt, aut ingignitur, facultatem refert Aristoteles, Meteoron lib.
II.
quod terra vt
magis min{uś} ue combusta eſt, vari{as} form{as} ſpecies\’ ſortitur, quippe alumine, cal-
ce, & cæteris id gen{us} facultatib{us} repletur, qu{as} dum aquæ dulces influunt, com-
mutantur, fiunt\’ nonnullæ acidæ, aliæ amaræ, aliæ alios ſapores & odores induunt. Legito Senecam naturalium quæſtionum lib.
III.
cap.
XXIIII.
de caloris cauſis. De vario autem ſapore, cap.
XX.
Colorem autem nanciſcuntur à ſuccis, terris, ra-
mentis\’ ſaxorum, quib{us} inſiciuntur. Inde albi ſiue lactei coloris Nar Vmbriæ
fluui{us}, lutei Ochra Saxoniæ, flaui Tyberis, fului acidula Sueuiæ prope vrbem
Goppingam, ad Vilſum fluuium, ſanguinis ferè colore Teleph{us} fons iuxta Patar {as},
punicei Rubicon, viridis Neuſola in Carpatomonte, glauci thermopylarum iuxta
lauacrum, quod chytros muliebres vocant, cærulei Iſara, Norici fluminis, nigri Ga-
leſ{us} Calabriæ, nigerrimi Allera Saxoniæ, qui in Viſurgim influit, & ſi quæ ſunt
