V el dicuntur C alendæ à [...] αλό [...] , quod est bonum,
eo quod in primo cuiuslibet M enſis die ſolebant ab
amicis mutuo dari quædam dona, ut per totum men-
ſem ſequentem bonum omen eis eueniret.

N onæ dicuntur à non. nullus enim D eus habuit
feſtum in N onis. V nde O uidius:

N onarum tutela D eo caret &c.

V el dicuntur N onæ, quaſi nouæ, propter ſtatuta
renouata in ſingulis M enſibus apud R omanos, V el
dicuntur N onæ à nundinis, per tot enim dies dura-
re ſolebant, quot erant nonæ.

I dus uero dicuntur, quaſi diuiſiones, diuidunt
enim M enſem fere in duas partes æquales, uel quia
tunc diuidebantur nundinæ.

A b iſtis autem diebus, coaſſumptis dictionibus
numeralibus, denominantur alij dies M enſis, ita quod
maiori numero, ſecundum quod magis antecedunt,
minori, ſecundum quod minus.   Si igitur quæra-
tur, quare non dicatur ſecundo C alendas, N onas, &
I dus, D icendum, quod hæc dictio, ſecundus, prouenit
à uerbo ſequor, unde ſequi deberet dies ille, ſi recte
diceretur ſecundus, ſed ibi bene dicitur pridie C a-
lendas, id est, priori die ante C alendas.

115. Q uilibet autem M enſis octo habet I dus. V n-
de uerſus.