3.20.
De uer a r atione .17. queſtionis.
CAP. XX.
DEcimaſeptima quæſtio ab Ariſtotele haud benè percepta fuit, quia is non ac-
commodat partes vectis ſuis locis. Quamobrem imaginemur duos vectes
.
a.o.n.
et
.o.e.u.
quorum centra, quæ hypomochlia appellantur ſint
.o.
& pondera,
quæ ſunt attollenda ſint
.a.
et
.e.
inter ſe æqualia, & diſtantię ſint
.a.o.
et
.e.o.
ſibi
inuicem
inuicẽ
æquales, ſed
.o.n.
æqualis ſit ipſi
.o.u
: clarum erit,
quod
ꝙ ad eleuandum
.a.
oportebit depri
mere
.n.
& ad eleuandum
.e.
oportebit attollere
.u
. Et quia omnia ſupponuntur æ qua
lia, clarum quoque erit, commu-
ni ſcientia, tantam virtutem in
n. quanta ſufficiet ad
attollendum
attollendũ
a. in
.u.
quoque
quoq; ſuffecturam ad ele-
uandum
.e.
quia
cum
cũ æqualibus an
gulis ijs, quibus duæ virtutes
.a.
et
.n.
annituntur
.o.
centro, ita
.e.
et
.u.
è contrario ſuo centro
.o.
an
nituntur. & omnes rationes pro
vecte
.a.o.n.
quarto
quintoque
quintoq́; huius tracta-
tus capitibus citatæ, vecti
.o.e.u.
vt ſatis ſu
perque
perq́; dixi in dicto capit .5. conuenire poſ-
ſunt.
Nunc ſit aliqua pars ligni cindenda ſe-
cundum venulas ſuas
.d.e.f.g.
& ſit cuneus
a.b.c.
qui vi mallei
.P.
vſque ad
.t.x.
pene-
trarit. Hinc clarum erit, quòd apertura
i.m.r.
ligni, poſt quam infigitur cuneus ſe
cundum venas, longíor erit parte
.x.b.t.
cu
nei, quæ ingreſſa eſt. Oportet nunc ima-
ginari duos vectes ſimiles ſupradictæ
.u.e.
o.
in hunc modum, vt puncta
i.r.
lìni ſint
loco
.u.
extremi
ipſius
ipſiꝰ vectis, et
.t.x.
loco vir
tutis applicatæ ipſi
.u.
& reſiſtentia circa
punctum
.m.
loco ponderis
.e.
vectis
.o.e.u.
dicti, & pars
.K.
quaſi immediata poſt
.m.
verſus extremitatem
.f.e.
ligni, ſit loco hy-
pomochlij
.o
. Hinc fiet vt quanto longio
res erunt lineæ
.i.m.K.
et
.r.m.K.
tantò quo
que facilius virtutes
.t.x.
impellent
.i.r
.
