163.
DE
RATIOCINIIS
IN
LUDO ALEÆ.
ETſi luſionum, quas ſola ſors moderatur, in-
certi ſolent eſſe eventus, attamen in his,
quanto quis ad vincendum quàm perdendum
propior ſit, certam ſemper habet determina-
tionem. Ut ſi quis primo jactu unâ teſſerâ
ſenarium jacere contendat, incertum quidem
an vincet; at quantò veriſimilius ſit eum perdere quàm vin-
cere, reipsâ definitum eſt, calculóque ſubducitur. Ita quo-
que, ſi cum aliquo certem hâc ratione, ut ternis luſibus con-
ſtet victoria, atque ego jam unum luſum vicerim, incertum
adhuc uter noſtrum prior tertii victor ſit evaſurus. Verùm
quanti expectatio mea, & contra quanti illius, æſtimari de-
beat, certiſſimo ratiocinio conſequi licet, atque hinc defi-
nire, ſi ludum uti eſt imperfectum linquere inter nos conve-
nerit, quantò major portio ejus quod depoſitum eſt mihi
quàm adverſario meo tribuenda eſſet: vel etiam ſi quis in lo-
cum ſortemque meam ſuccedere cupiat, quo pretio me eam
ipſi vendere æquum ſit. Atque hinc innumeræ quæſtiones
exoriri poſſunt inter duos, tres, pluréſve colluſores. Cum-
que minimè vulgaris ſit hujuſmodi ſupputatio, & ſæpe utili-
ter adhibeatur, breviter hîc quâ ratione aut methodo expe-
dienda ſit exponam, ac deinde etiam, quæ ad aleam ſive teſ-
ſeras propriè pertinent, explicabo.
Hoc autem utrobique utar fundamento: nimirum, in aleæ