95.
DEFINITIO XIV.
De centro
OSOILLA-
TIONIS.
SI fuerint in eodem plano, figura quædam, & li-
nea recta quæ ipſam extrinſecus tangat; & per
ambitum figuræ alia recta, plano ejus perpendicu-
laris, circumferatur, ſuperficiemque quandam de-
ſcribat, quæ deinde ſecetur plano per dictam tan-
gentem ducto & ad dictæ figur æplanum inclinato; ſolidum comprehenſum à duobus planis iſtis, & par-
te ſuperficiei deſcriptæ, inter utrumque planum in-
tercepta, vocetur Cuneus ſuper figura illa, tan-
quam baſi, abſciſſus.
In ſchemate adjecto, eſt A B E C figura data; recta eam
tangens M D; quæ vero per ambitum ejus circumfertur,
E F; cuneus autem figura ſolida planis A B E C, M F G,
& parte ſuperficiei, à recta E F deſcriptæ, comprehenſa.
96.
DEFINITIO XV.
D Iſtantia inter rectam, per quam cuneus abſciſ-
ſus eſt, & punctum baſeos, in quod perpen-
dicularis cadit à cunei centro gravitatis, dicatur
cunei Subcentrica.
Nempe in figura eadem, ſi K ſit centrum gra-
vitatis cunei, recta vero K I ad baſin ejus A B E C
perpendicularis ducta ſit, & rurſus I M perpen-
dicularis ad M D; erit I M, quam ſubcentri-
cam dicimus.
97.
PROPOSITIO VII.
CUneus ſuper plana figura qualibet abſciſſus,
plano inclinato ad angulum ſemirectum, æqua-