tionem vtriusque paciscentis requiritur consensus, et 
quia nihil tam naturale est, quam eo genere quidquid 
dissoluere, quo colligatum est hh). Quid 
III) de ingratitudine sentiendum, iam supra (§. 27) 
expositum inuenies, quae dicta ruminare superfluum duxi. 
IV) Si mortuo alterutro coniugum superstes ad vl 
teriora vota transit, quo ipso communio bonorum et per 
consequens vnio prolium sublata ii) diuisio bonorum est 
instituenda. 
V) Si turbato mortalitatis ordine omnes omnino 
liberi (nepotes neptesue) tam ex vna alteraue parte al 
lati, quam ex hoc matrimonii nati ante parentes de 
functi sint, statim vnio prolium euanescit, quia finis 
vnionis prolium non amplius obtineri potest. Et si 
communio bonorum inter coniuges tantum incidenter 
per vnionem prolium sit indueta, haec itidem sublata est 
et uullus effectus nec intuitu vnionis prolium nec in 
tuitu 
hh) l. 35 D. de reg. iur. l. 80. D. de solut. 
ii) SELCHOW de dissolutione vnionis prolium ob nouas nuptias 
Tom. III. seiner Rechtsfälle p. 129. MEICHSNER Decis. Cam. 
Tom. IV. Dec. 6. p. 37. AYRER diss. cit. §. 15. GMELIN Beob 
achtungen und Recktsfülle Tom. I. n. 22. Mev. ad ius Lub. P. II. 
Tit. 1 in addit. ad nr. 113.