Quicunque nunc desinitionem concedunt, quae 
ex ea legitimo modo deducuntur, quoque con 
dant, oportet. 
§. 6. 
Inde ab antiquissimis temporibus quam primum fi 
liae aeque ac filii hereditatis omnium bonorum allodia 
lium capaces erant, apud veteres Germanos, inter con 
juges, ciuici praesertim ordinis, communionem bonorum 
in vsu fuisse vix vllum sugit. Haec communio bonorum 
vniuersalis adhucdum in nonnullis Germaniae territoriis 
et yrbibus ius commune constituit, v. g. in Hollatia, in 
Episcopatu Fuldensi, et aliis quibusdam, nec non in ci 
vitate Stada inter ciues ciuici ordinis, sicuti et in Bux 
Vbi vero vel etiam re 
tehuda vi statutorum obtinet. 
stricta magis, vel plane abrogata deprehendatur, reli 
cta ejusdem vbique vestigia tamen, et his in locis in 
ysu fuisse, abunde produnt. — Ex communione bono 
rum vero vnionem prolium natales deducere in aprico 
est. Cum enim coniugum in communione bonorum 
viuentium mortuo alterutro, superstes ad alia vota mi 
grare, et nouam denuo cum nouo coniuge communio 
pem bonorum inire vellet; non posset non euenire, vt 
libe 
A 3