HENRICVS VII
. Comes Luitzelbergensis Henrici Comitis, & Beatricis Comitissae Hannoniae filius, paternis opibus haud potens, sed iustitia prudentiáque, tum rerum gestarum gloria, singularíque integritate illustrior, armis strenuus, & religione praecipuus. Alberto occiso, Francofordiae Rex Romanorum à principibus Germaniae electus est, electum statim confirmauit Pontifex. Ac Primùm Comitem Virtembergensem omnibus fortunis, quòd rebellis erat Imperio, spoliauit, Ioanni filio suo Regis Bohemici filiam Elizabetham vxorem dedit. Adolphum & Albertum in loco occisionis sepultos, effodi, Spirámq; deferri, & regia pompa sepeliri curauit, Posteà cum ingentibus copiis per Turrinos saltus, in Italiam descendit, ac tantam formidinem Italiae incussit, quantam multo tempore anteà Imperator nullus alius. Mediolani Turrianam factionem detectis insidiis oppressit. Vicecomiti summa rerum demandata, vrbes quasdam, Cremonam videlicet, & Brixam, sese dedere nolentes, vi cepit, reliquas vltrò parentes recepit. Inde Romam profectus, coronam Imperii accepit, ac ab Vrsinis breui expulsus, adiuuante etiam Roberto Rege Hetruriam regredi statuit, Aretiíque agens Robertum hostem Imperii, ac laesae maiestatis reum denuntiauit, ac tanquàm rebellem Campano, at Apulo regno priuauit. Cúmque Florentinos grauissima obsidione premeret, Monachus quidam praedicatorii ordinis, à Florentinis subornatus, Henricum veneno, quod Eucharistiae illitum dederat ei, perdidit, Imperii anno v.
MARGARITA
Ducis Brabantiae filia, Henrici Imperatoris vxor, ex quo suscepit Ioannem, Bohemiae Regem, & tres filias. Nobilissima matrona, reíque diuinę apprimè studiosa. Sacerdotes liberalitate & munificentia fouit, egenos & mendicos datis alimentis su-
