respondente, Carolum eundẽ ad experiendum, vtri plus iuris Mars decerner et, Bur degalae, ad singulare certamen ijs conditionibus, vti vtrinq; centum tantum equitibus ftipati venirent, prouocasse. eam pugnam nonnulli Pontificio edicto vetitam; alij (vsque adeò eius saeculi scriptores variant, aut odio, aut amore corrupti) Carolum; nonnulli Petrum ad condictum diem non apparuisse, prodiderunt. Petri interim in Hispania absentis ιmperiũ, Iacobus eius filius in Sicilia gerebat; eiusq́; auspicijs Caroli classis ad Melitam insulam profligatur; & insula in Aragoniorum potestatẽ redigitur. Rogerius quoque Lauria deuicta Gallorum classe, cum quadraginta triremibus Neapolitanam oram incendijs & populationibus eo cõsilio vastabat, vt Carolum Claudum, Caroli regis filium, ad vlciscendum sociorum iniurias in pugnã naualem irritaret; post quàm adolescentem nec ad procerum iussa, neque patris monita obtemperantem, in certamen properare videt: fuga simulata eum vsq; ad Circeium

promontorium protraxit; inde conuersis velis, toto impetu in eundem inuectus fuperat; eiùsque Praetoria, quum per Paganum vrinatorem perterebrata vitium fecisset, & vndis irru mpentibus, depressionem nauis omnes, qui cum eo vehebantur, metuerent; qui in ea erant, sese vnà cum Carolo, ceterisq́ue Proceribus Rogerio dediderũt. Carolus cum ceteris in arce Mamertina custodiendus traditur; Rogerius cum XLII. quas ceperat, triremibus in portum Messanensem, triumphantis more, inuectus, classem suam subduxit. Carolus rex interea adiutus fratris sui Philippi opibus, è Massilia soluens, & inter nauigandum filij clade intellecta, Neapolin tunc admodum nutantem appulit; classéque C L. nauium expedita, & contractis vndique copijs; filij cla dem vlturus Rhegium obsidet; à quo Pontij Catelaunij, qui vrbis praesidio praefectus

erat, virtute repulsus est. Oritur interim apud Messanenses sibi Gallos ad caedem deposcentium seditio: magnóque furore populus ad arcem prouolat; & quum captiui

non dederentur, eos igne iniecto cõburunt. Carolus tamẽ regis filius, qui in vltionẽ Cõradini ad suppliciũ poscebatur, pietate Constantiae reginae conseruatus; Cephalaedum in custodiam mittitur, & inde in Hispaniã transuectus est. Ceterum quum Carolus eius pater paullòpost apud Fogiam Calabriae opidum in febrim incidisset, moritur; & Roberto fratri suo, Atrebatensium Comiti, pro filio regni imperium ad ministrandum tradidit. In hoc rerum tumultu Rogerius, classis Aragoniae praefectus, in Calabria & Apulia signa victricia circumfert; & viginti duo opida ad imperium Aragonium coacta praesidijs, & propugnaculis muniuit. Dum haec in Italia geruntur, aduersa EuropAe parte Philippus Galliarum rex, vt Petrum Aragonium ad sua defendenda distineret, Hispaniae bellum mouet; & Gerundam obsidion e claudit, cui Petrus cum exercitu, vt obsidionem solueret occurrit; proelióque victus; paucis post diebus ex vulnere, quod in acie acceperat, anno Aetatis suae quinquagesimo quinto

Barcinonae III. Idus Nouẽbris, filijs quatuor, Alphõso, Iacobo, Friderico & Petro;

duabus filiabus Isabella & Iolãte superstitibus, moritur. testamẽto Alphonsũ Aragoniae, Iacobũ Siciliae regẽ scripserat, ea lege; vt si quid Alphonso orbo humanitatis accidisset, Iacobus in Aragonensi; Fridericus in Siciliae regnum succederet. Alphonso itaque sine liberis defuncto, Iacobus deserta Sicilia, Aragoniam occupabit; & Fridericus Siciliam, ex qua occasione grauissimi motus orituri sunt. Iacobus itaque Aragonius

peractis patri inferijs, Panormi regio diademate ornatus inauguratur, & prospero, optimóque in posterum omine rex salutatur. inde Messanã profectus, Calcerã, dum Cataelaunium cum imperio cõtra Mãfredum Claremõtium, qui Caroli copias ducebat, in Calabriam mittit. qui quum Castrum villarium, & Moranum opida recepisset; ab eisdem iterum per ignauiam deiectus est. Claremontius quum ad Iacobũ trãsire desertis Caroli partibus pararet; fraude ad cenam à Morani domina inuitatus, circumuenitur, & nõ sine redemtione dimissus ad Aragonẽses defecit. Interea