P. MELANCHTH.
ptolemus in Græcia diſsipaſſe ſcribitur.
Quare
turpiſsimum nobis fuit, tam honeſtam poſſeſ-
ſionem optimarum rerum amittere. Sed ſunt
nonnulli Epicurei theologi, qui totum hoc
do-
ctrinæ genus irrident, nec ſolùm
prædictioni-
bus fidem detrahunt, ſed etiam vituperant
mo-
tuum
cognitionem
cognitionẽ:
quos ſinamus vnà cum
Epi-
curo ineptire.
Sunt enim eiuſmodi, vt magis o-
pus
habeant
habeãt medicis, quàm geornetris. Eſt enim
manifeſtum inſaniæ genus, aſpernari motuum
cognitionem
cognitionẽ, quæ habet eruditiſsimas & firmiſ-
ſimas rationes, vt maximè alteram illam
partem
partẽ
diuinatricem omittamus. Quanquam mihi ne-
que Picus, neque quiſquam alius perſuaſerit, ſy-
dera nullos habere effectus in elementis, & in
animantium corporibus, præterea nullas ſigni-
ficationes in hac inferiore natura. Nam expe-
rientia oſtendit ardentium ſtellarum congreſ-
ſus vrere hæc corpora, & ſiccitates afferre: rur-
ſus etiam congreſſus humentium
ſyderum
ſyderũ augere
humores. Deinde variè mixta lumina, variéque
temperatæ qualitates, vt in pharmacis res diſsi-
millimæ aliter temperatæ alios habent effectus. Ideòque rectè dixiſſe
Ariſtotelem iudico,
cùm
ait, hunc inferiorem
mundum
mundũ à ſuperiore
guber-
nari, & ſuperiora cauſam motus in inferioribus
corporibus eſſe:
& addit
rationem
rationẽ prudentiſsimè
cogitatam.
Cùm initium motus ſit à cœlo, con-
ſequi
motum
motũ cœli, & reliquis cauſam motus eſſe. Hæc enim ſunt eius verba, quæ adſcribemus,
vt meminerint adoleſcentes,
tanquam
tanquã oraculum: