LIBER TERTIUS CAP. I
quod ex singularibus rebus, quae uovs apud Graecos dicuntur, per¬
ficitur décussis, quae simul autem undecim aut duodecim sunt factae,
quod superaverint, non possunt esse perfecti numeri ’, donec ad alterum
decussim perveniant ; singulares enim res particulae sunt eius numeri.
Mathematici vero contra disputantes ea re perfectum esse dixerunt
numerum , qui sex dicitur ; quod is numerus habet partitiones eorum
rationibus sex numero convenientes " : sic sextantem unum ; trientem
duo ; semissem tria; bessem , quem sopo dicunt, quatuor; quin¬
tarium, quem oo dicunt, quinque ; perfectum sex . Cum ad
duplicationem crescat, supra sex adiecto asse ", o; cum factae "
sunt octo, quod est tertia adiecta, tertiarium alterum ", qui sipog di-
citur; dimidia adiecta, cum factae sunt novem, sesquialterum, qui
uo appellatur ; duabus partibus ” additis et decussi facto, bessem
EMENDATIONES
perfecti numeri — Inscite locundus pro voce perfecti Codicum et Editionum saec. XV dedit alteram perfe¬
praeeunte Codice Bononiensi, et sic sequentes Editores. Monades per se non mutant naturam quocumque
vemdecim
lero sint, proindeque non evadunt imperfectae: potius cum undecim, duodecim, et sic usque ad noy
factae sunt, non efficiunt numerum perfectum. Hac de causa ad vitam revocavi antiquam lectionem perfecti, et
addidi vocem numeri, quae absque dubio e Codicibus exciderat.
factae ... factae ... adiectae — Quamvis in omnibus textibus scriptis et impressis legatur heic facta, infra
facta, et inferius adiecti : tamen in novo textu dedi factae ... factae ... adiectae. Participia enim haec referri
non possunt nisi ad singulares res sive monades.
tertiarium alterum — Schneiderus redarguit Rodum, qui dedit trientem alterum pro vulgata voce per Codice¬
dum esse ad tertiarium nixus auctorita
et Editiones tertiarium ; et vult cum Salmasio (de Modo Usurarum) legenc
veteris cuiusdam Codicis a Salmasio inspecti; ita vero se habet Codex Florentinus 1. Rodi lectionem a Bipontina ex¬
go tertiarium: at non aequ
riptam quantum ad trientem respuo ; in omnibus enim libris scriptis et impressis le¬
uenti denominatione besse
piciendam esse censeo secundam vocem alterum; analogiam enim habet cum seq
alterum; revera est alterum tertiarium; respondet vocabulo graeco érirpitos; et eius vestigium in Codicibus
reperitur, qui post tertiarium subdunt vocem autem, quae repetita fuit ab Editoribus saec. XV, et praetern
a locundo et reliquis Editoribus.
ILLUSTRATIONES
credit Meibomius (Notae in Vitr. apud Laëtum p.?
17 Male Interpretes haec explicaverunt. Arbitrati
scribendum , supra assem sextante adiecto,
sunt Perraultius , Galianus, et Ortisius, Vitruvium hei
Sed omnes hae argutiae sur
Schneiderus
docuisse partitores numeri VI, qui sunt I, II,III, si
assem pro unitate consic
equivalere numero VI. Indubium es
nario Lat
45) hoc principium secu
pquitur de der
them. cap.
nem professus est Salmasius (in Lam¬
amdem opinio
O d àog releog
s éneidn rois éavrov pépesi égriv ioo
ium Alex. S
h dderat. Attamen Newtonus hunc numerum perfe
sset, duabus tertiis partil
9 Reapse dic
ctum putat, quia ex multiplicatione numeri d
ro scriptura
luabus ex ti
At heic aliam rati
ripli scilicet II et III oritu
quamn habent
ert Vitruvius, nempe numerum VI partitiones habere
im reliqui, quia ve
um intactu
onvenientes rationibus mathematicorum
ces, quae vid
hoc loco sul
xtans, triens, semissis, bes, qu
uti supra ob
tod subsequitur, dum
erus perfectus : exemplum, qu
apud Gr
ad indi
non duas tan
ar deha
hanc interpretationem confirmat, vulgatam reiicit.
vox ipsa sonat, sed duas ex tribus partibus. Saepe
18 Pro asse ponendam esse vocem sextante cum
usus stat pro ratione .
Philandro vult Galianus: dicendum, adiecta assis sexta,
