VITRUVIUS. LIB. II. 
200 
quae infernas, egregios in aedificiis ad diuturnitatem 
præstat usus. Et de his rebus, quemadmodum videantur 
e locorum proprietatibus habere vitia aut virtutes, uti 
sint considerantibus apertiora, exponam. 
X. De abiete supernate et infernate cum Apennini descriptione. 
Montis Apennini 131 prima radices ab Tyrrheno mari 
in Alpes et in extremas Etruriæ regiones oriuntur : ejus 
vero montis jugum se circumagens, et media curvatura 
prope tangens oras maris Adriatici, pertingit circuitio¬ 
nibus contra fretum 132. Itaque citerior ejus curvatura, 
quæ vergit ad Etruriæ Campaniæque regiones, apricis 
est potestatibus : namque impetus habet perpetuos ad 
solis cursum. Ulterior autem, quæ est proclinata ad Su¬ 
perum mare, septentrionali regioni subjecta, continetur 
umbrosis et opacis perpetuitatibus. Itaque quae in ea 
parte nascuntur arbores, humida potestate nutritæe, non 
solum ipsæ augentur amplissimis magnitudinibus 133; 
sed earum quoque venae humoris copia repletæ, turgen¬ 
tes liquoris abundantia, saturantur. Quum autem excisæe 
et dolatae vitalem potestatem amiserint, venarum ri¬ 
gore permanente 134, 
siccescendo propter raritatem 
fiunt inanes et evanidae, ideoque in æedificiis non possunt 
habere diuturnitatem. 
Quæ autem ad solis cursum spectantibus locis pro¬ 
creantur, non habentes interveniorum raritates, sicci¬ 
tatibus exuctæ solidantur, quia sol nou modo ex terra 
lambendo, sed etiam ex arboribus educit humores. Ita¬