DE ARCHITECTURA LIB. II. 
71 
va. Caedi autem ita oportet, ut incidatur ar¬ 
boris crassitudo ad mediam medullam, & relin¬ 
quatur, uti per eam exsiccescat stillando succus. 
Ita qui inest in his inutilis liquor, effluens per 
Slet, Sar katgt 
torulum, non patietur emori in eo saniem, nec 
Reg 
corrumpi materiae qualitatem. Tunc autem cum 
sicca & sine stillis erit arbor, deiiciatur, & ita 
erit optima in usu. Hoc autem ita esse, licet 
animadvertere etiam de arbustis. Ea enim cum 
suo quaeque tempore ad imum perforata ca¬ 
strantur, profundunt e medullis quem habent 
in se superantem & vitiosum per foramina li¬ 
quorem, & ita siccescendo recipiunt in se diu¬ 
turnitatem. Qui autem non habent ex arbori¬ 
bus exitus humores, intra concrescentes putre¬ 
scunt, & efficiunt inanes eas & vitiosas. Ergo 
si stantes & vivae siccescendo non senescunt, 
fine dubio cum eaedem ad materiam desiciun¬ 
tur, cum ea ratione curatae fuerint, habere po¬ 
terunt magnas in aedificiis ad vetustatem utili¬ 
tates. Eae autem inter se discrepantes & dissi¬ 
miles habent virtutes, uti robur, ulnus, popu¬ 
lus, cupressus, abies, & ceterae, quae maxime 
in aedificiis sunt idoneae. Namque non potest 
id robur, quod abies; nec cupressus, quod ul¬ 
mus ; nec ceterae easdem habent inter se na¬ 
tura rerum similitates; sed singula genera, prin¬ 
cipiorum proprietatibus comparata, alios ali ge¬ 
neris praestant in operibus effectus. Et primum 
abies aëris habens plurimum & ignis, minimum¬ 
que humoris & terreni, levioribus rerum natu¬ 
E 4 
rnnig